Με τη βοήθεια του χρονοθαλάμου των Double Treat, ταξίδεψα πίσω στη μαγική δεκαετία του 70’s, στο σημείο μηδέν για τη μουσική που γουστάρουμε, την αρχή των πάντων: Black Sabbath. Η δίψα μου για περιπλάνηση όμως δεν σταματάει εκεί και στον μακρύ δρόμο που διάλεξα να διαβώ συνάντησα τους Bad Company, τους Kansas, τον Rory Gallagher, τους Deep Purple, τους Thin Lizzy, τον Stevie Ray Vaughan, τους πρώιμους Whitesnake και στο τέλος της δαιδαλώδης διαδρομής ξανά τους Sabbath του θρυλικού “Heaven and Hell” (I can tell…). Κάπου ανάμεσα σ’ αυτά τα μεγαθήρια στέκεται περήφανα και το “Wander Thirst”, ντεμπούτο των δικών μας Double Treat. Ναι, δεν διαβάζεις λάθος. Μπορεί να συζητάμε για μια κυκλοφορία του 2013 αλλά εγώ προσωπικά ένιωσα σαν ν’ ανακάλυψα κάποιο σπάνιο συλλεκτικό album της εποχής εκείνης. Μια συλλογή ήχων και εικόνων από μια περίοδο που πολλοί εσφαλμένα αγνοούν κι άλλοι τόσοι και περισσότεροι θυμούνται με νοσταλγία. Δύο τύποι που ποτέ δεν σταμάτησαν να δείχνουν την αγάπη και εν γένει την τρέλα τους για τα 70’s, ο Χρήστος Κισατζεκιάν και ο Σωτήρης Λαγωνίκας έβαλαν όλο τους το μεράκι και το “είναι” για τη δημιουργία του “Wander Thirst”. Για όσους δεν γνωρίζουν ο Χρήστος και ο Σωτήρης είχαν συνυπάρξει ξανά στο ομότιτλο album των What’s the Buzz? του 2000 (όσοι δεν το έχετε ακούσει, πράξτε το άμεσα) ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα albums “I, Oathbreaker” και “King of Cynical Control” των doomsters Infidel, μπάντα στην οποία συμμετείχε ο Κισατζεκιάν. Το “Wander Thirst” περιέχει πραγματικά ότι θέλουν να ακούσουν όσοι αναπολούν εκείνα τα χρόνια: Blues, hard rock, funk, progressive,μια πολύ προσεγμένη παραγωγή που σε μπάζει κατευθείαν στο mood της εποχής και μια δεκάδα τραγουδάρες (δέκα συν ένα hidden track-έκπληξη) που δεν θα σε αφήσουν δευτερόλεπτο να βαρεθείς. Αν θέλετε να ξεχωρίσω κάποια από αυτά, με δυσκολία θα πω τα “Dreams Coming Back To Life”, “Die Less” και το “Guardian Hesperus”. Να σημειώσω ότι στο album εμφανίζονται ως guests, οι Θοδωρής Υδραίος, Αλέξης Φλούρος και Ντένης Κωστόπουλος, προσφέροντας μερικά solos σε τρία τραγούδια. Όσοι μιλήσουν για αναμασήματα και ρετρολαγνεία να πέσει φωτιά να τους κάψει. Κανείς δεν είπε ότι το “Wander Thirst” είναι η επιτομή του 70’s rock ή ότι η μπάντα ανακάλυψε ξαφνικά τον τροχό. Είναι όμως και δίχως ίχνος υπερβολής ένας από τους καλύτερους hard rock δίσκους που έχω ακούσει τα τελευταία 10-15 χρόνια. Είναι το album που θέλω να παίζει το Σαββατόβραδο σε κάποιο από τα γνωστά μπαράκια των Εξαρχείων (όπως ήταν παλιά και όχι στο σημερινό τους χάλι) χαλαρώνοντας μ’ ένα ποτήρι παγωμένη μπύρα με τη παρέα ή τη σύντροφό μου. Σε καμία περίπτωση μην αγνοήσετε ένα από τα highlights της φετινής χρονιάς!
8.5/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
