Το εναρκτήριο “Temple Doors” παίζει και στα πρώτα δευτερόλεπτα αναρωτιέσαι τι φάση, μήπως ο Robert Lowe είναι πίσω από το μικρόφωνο? Μήπως είναι lost tapes των Solitude Aeturnus? Γενικά έχω παρατηρήσει ότι αυτή η δουλειά έχει πάρει μέχρι τώρα αποθεωτικές κριτικές και η αλήθεια είναι ότι η δική μου γνώμη βρίσκεται λίγο πιο χαμηλά. Και πιο συγκεκριμένα θαρρώ πως το “Out of the Garden” είναι ένας αρκετά καλός δίσκος αλλά δεν είναι ο μεγάλος δίσκος όπως εμφανίζεται. Πιάνοντας τα πράγματα από την αρχή, αυτή είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Αμερικάνων μετά από ένα προ διετίας demo. Η φάση είναι epic doom, με τους Solitude Aeturnus να πλανώνται παντού, στα riffs, στην φωνή του Brook Wilson (θυμίζοντας τον Lowe των τελευταίων χρόνων, χωρίς τις απλησίαστες φωνητικές ακροβασίες του παρελθόντος) και στο songwriting και στις φόρμες. Σε σημεία φθάνουμε και σε επίπεδα αντιγραφής, αλλά προσωπικά δεν με χάλασε αυτό. Η δική μου ένσταση έχει να κάνει με το επίπεδο των συνθέσεων αφού πιστεύω ότι από την μια έχουμε κάποια δυνατά τραγούδια όπως το προαναφερθέν “Temple Doors”, το “Heavy Riders” και το μεγαλύτερο σε διάρκεια του δίσκου “Into the Holy of Holies” (όντως φοβερό highlight) και από την άλλη το μόνο αξιόλογο σημείο που βρίσκουμε στα υπόλοιπα είναι το riff του “Byzantium”. Μπαίνουν σίγουρα στο ραντάρ μου και θα περιμένω με ενδιαφέρον την επόμενη δουλειά τους, με το μόνο σίγουρο να είναι ότι αν τους άκουγα χωρίς τις μεγάλες προσδοκίες που μου είχαν δημιουργηθεί, ίσως να τους απολάμβανα περισσότερο. Κάντε το ίδιο και η λογική λέει ότι δεν θα χάσετε.
7/10
Παναγιώτης Αποστολόπουλος
