[Option A]
Από την Ιταλία και συγκεκριμένα την περιοχή της Λομβαρδίας μας έρχονται, οι παντελώς άγνωστοι σε μένα, Blasphemer οι οποίοι επιδίδονται σε brutal death metal αρκετά τεχνικό σε σημεία. Παλαιές καραβάνες μιας και υπάρχουν από το 1998 κυκλοφόρησαν ένα demo το 2002, ακολούθησαν δυο splits το 2003 και 2006, το πρώτο τους full-length άλμπουμ “On Τhe Inexistence Οf God” το 2008 και το ep “Devouring Deception” το 2010. Όπως προανέφερα για όλα αυτά δεν έχω άποψη οπότε πάμε κατευθείαν στο “Ritual Theophagy”.
To άλμπουμ αποτελείται από 11 τραγούδια με διάρκεια μόλις 28 λεπτά, μιας και η μπάντα υιοθετεί την άποψη straight to your face χωρίς πολλά πολλά, και η παραγωγή αν και τυπική για το είδος είναι μια χαρά. Τα περισσότερα τραγούδια ξεκινούν και τελειώνουν με κάποιο σύντομο sampler από ταινία και κινούνται σε υψηλές ταχύτητες παρουσιάζοντας μια ομοιομορφία που προσωπικά με χάλασε κάπως. Από εκεί και πέρα έχουμε blast beats, αιχμηρά αλλά και αρκετά τεχνικά riffs με συνεχείς εναλλαγές, μπάσο που ακούγεται ευδιάκριτα και φωνητικά τίγκα μέσα στη σαπίλα και την παράνοια, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας πολύ καλός δίσκος, μέσα στον κυκεώνα των ακραίων κυκλοφοριών, που θα ικανοποιήσει απόλυτα τους fans του είδους. Αν θέλετε και μερικές μπάντες που μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας το πόνημα των Blasphemer να αναφέρω τους Morbid Angel, τους Vital Remains (κυρίως ως προς τα φωνητικά), τους Suffocation (ως προς τα riffs), και Βlood Incantation (ως προς το γενικότερο feeling).
Τέλος να αναφέρω ότι στιχουργικά τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι Blasphemer έχουν να κάνουν με το μίσος για κάθε οργανωμένη θρησκεία, τη βία και το θάνατο. Απανταχού death-αδες τσεκάρετε τους!
7/10
Πάνος Πρέντζας
[email protected]
[Option B]
“Ritual Theophagy” λοιπόν είναι ο τίτλος της δεύτερης δουλειάς των Ιταλών brutal death metallers Blasphemer, οι οποίοι μετά από απουσία οκτώ χρόνων από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “On the Inexistence of God” (2008), επιστρέφουν. Η μπάντα υπάρχει ήδη από το 1998, έχοντας στην κατοχή τους δυο split και ένα EP, το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2010 για να κρατήσει τους οπαδούς της “ζεστούς” μέχρι την κυκλοφορία του νέου δίσκου.
Μπορεί δισκογραφικά να μην έχουν πολλές παρουσίες, αλλά σίγουρα έχουν πολλές live εμφανίσεις και έχουν καταφέρει να κάνουν το όνομα τους να ακούγεται στους underground κύκλους του χώρου.
Στο ίδιο μήκος κυμαίνεται και ο νέος δίσκος τους όπως και ο προκάτοχος του, παραμένοντας πιστοί στο είδος που έχουν αποφασίσει να υπηρετούν όλα αυτά τα χρόνια. Κλασικό brutal death metal αποτελούμενο από έντεκα κομμάτια με την διάρκεια του δίσκου να μην ξεπερνάει τα είκοσι εννιά λεπτά, με σύντομες συνθέσεις οι οποίες δεν θα κουράσουν. Με τυπικά brutal death φωνητικά όπως τα περισσότερα στο είδος, με τα δαιμονισμένα riff που θα διαπεράσουν το μυαλό και σε συνδυασμό με τον καταιγισμό στα τύμπανα από το νεότερο μέλος της μπάντας, τον Darren Cesca, δεν θα σε αφήσουν σε ησυχία μέχρι την ολοκλήρωση της ακρόασης.
Εν κατακλείδι σε αυτόν τον δίσκο δεν θα βρεις κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες μπάντες του είδους και ούτε είναι δίσκος που θα σε κάνει να αρχίσεις να ακούς brutal death, αλλά σίγουρα προτείνεται στους οπαδούς του είδους.
7/10
Γιάννης Mansour
[email protected]
