Η αλήθεια είναι ότι εκτός του σκληρού metal που γουστάρω τρελά, δεν μπορώ να πω ότι με χαλάει και το περιστατικό hard rock προς AOR. Όποιος πει το αντίθετο, μάλλον θα πει ψέμματα αφού η σκηνή έχει δώσει πολλά διαμάντια στον σκληρό ήχο. Κάπου εδώ έρχονται και οι DangerAngel με την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά, “All the King’s Horses” να μας πείσουν ότι ανήκουν στο νέο κύμα της Ελληνικής σκηνής που δείχνει ότι έχει ανεβάσει ταχύτητες και επίδπεδο.
Η άλλη αλήθεια είναι ότι οι DangerAngel ποτέ δεν μου έκαναν τρομερή εντύπωση. Αν και οι διαφορές μεταξύ το πρώτου και του δεύτερου δίσκου ήταν εμφανείς και η εξέλιξη αρκετά μεγάλη, ποτέ δεν μπορούσα να πω ότι η μουσική τους σαν σύνολο με ενθουσίασε ποτέ. Υπήρχε και αυτό το πρόβλημα με τους τραγουδιστές, όπου όπως και να το κάνουμε το να αλλάζεις τραγουδιστή κάθε δυο χρόνια, κάπου σε ‘κόβει’ και σαν πορεία και συνθετικά.
Είχα μεγάλη απορία για το “All the King’s Horses” και για το πόσο η μπάντα μπορούσε να εξελιχθεί περαιτέρω και να δώσει κάτι καλό. Να παραδεχτώ ότι οι πρώτες ακροάσεις δεν με ενθουσίασαν και πάλι. Αλλά όλο και περισσότερο κάτι με έσπρωχνε να ακούσω και πάλι το δίσκο. Μετά από αρκετές ακροάσεις, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι το “All the King’s Horses” είναι με διαφορά η καλύτερη δουλειά των Ελλήνων hard rockers και τα στοιχεία οποία με έκαναν να καταλήξω σε αυτό είναι αρκετά.
Ένα πρώτο στοιχείο είναι η έλευση του BJ, στην νευραλγική θέση των φωνητικών. Από ότι φαίνεται οι DangerAngel έχουν βρει στο πρόσωπο του βραζιλιάνου, μια πολύ ωραία και εκφραστική φωνή. Έψαχνα αρκετή ώρα να βρω που παραπέμπει η χροιά του και θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω μόνο με αυτή του Myles Kennedy των Alter Bridge. Είναι μια φωνή που αποδίδει τα μέγιστα και με πολύ συναίσθημα όλες τις μελωδίες μέσα στο δίσκο και ουσιαστικά ανεβάζει το level των κομματιών.
Το δεύτερο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι DangerAngel που αν και τεχνικά είναι πολύ καταρτισμένοι, έχουν αφήσει μεγάλο περιθώριο στο να αναπνεύσουν οι μελωδικές γραμμές και η φωνή του BJ, κάτι που κάνει μεν τα κομμάτια πιο εμπορικά, αλλά επίσης και πιο προσιτά.
Το τρίτο και τελευταίο στοιχείο του “All the King’s Horses” είναι η στροφή σε μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα, που διακατέχει όλα σχεδόν τα κομμάτια. Από εκεί και πέρα, τα εθιστικά riff των πλήκτρων αλλά και πολλές φορές τις κιθάρας, δίνουν το έναυσμα για τα πολύ όμορφα και μελωδικά ρεφρέν τα οποία υπάρχουν σε όλο το δίσκο. Εκτός της σκοτεινής ατμόσφαιρας, υπάρχει και μαι πιο μοντέρνα (με πολύ βαριά riff) και electronic αισθητική σε ορισμένα κομμάτια και σημεία του δίσκου, όπως το “Speak To Me” και το “How About Right Now”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το αν το “All the King’s Horses” είναι καλό. Είναι καλό και μάλιστα σε καλεί να ανακαλύψεις όλο και περισσότερα στοιχεία κάθε φορά που το ακούς, εκτός από τα πολύ ωραία ρεφρέν του. Μπορώ να προσθέσω ότι είναι ίσως ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους που έχω ακούσει φέτος, αφού αρκετές διαφορετικές επιρροές έχουν μπλεχτεί με πολύ καλό τρόπο και δίνουν τις περισσότερες φορές ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, υπάρχουν και κάποια fillers που δεν μου έκαναν κάποια τρομερή εντύπωση, όπως τα “How About Right Now”, “Devil’s Waltz” και “Who You Are ”, αλλά υπάρχουν και οι κομματάρες του στυλ “Speak To Me”, “Call My Name” και “Dia De Los Muertos” που ανεβάζουν το τελικό αποτέλεσμα.
Οι DangerAngel αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο έχει ανεβεί η Ελληνική σκηνή. Μπορεί να τους πήρε τρεις δίσκους για να φτάσουν σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά η επιμονή και η υπομονή είναι κάτι που τους αντάμειψε. Ελπίζω να συνεχίσουν με τον BJ αφού η φωνή του είναι η πλέον κατάλληλη για το συγκεκριμένο είδος και να συνεχίσουν στη συγκεκριμένη πορεία, αφού υπάρχουν σίγουρα περιθώρια βελτίωσης. Οι οπαδοί του hard rock πρέπει οπωσδήποτε να τσεκάρουν
7,5 / 10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
