Η nu metal μόδα ήταν και αυτό φάνηκε στο ότι εμφανίστηκε γρήγορα και ακόμη πιο γρήγορα έπεσε και μαζί με αυτήν έπεσαν και εξαφανίστηκαν οι περισσότερες μπάντες του είδους. Έτσι και οι Ill Nino, έκαναν ένα μεγάλο μπαμ με την πρώτη κυκλοφορία τους.. ααάντε και την δεύτερη και μετά…εξαφανιζόλ. Αυτός ήταν και ο λόγος που απόρησα τόσο με αυτή την κυκλοφορία. Μουσικά έχουν παραμείνει σχεδόν ίδιοι, δηλαδή παραμένει το latin στοιχείο στη μουσική τους μαζί με τα tribal τύμπανα. Απλά από κει και πέρα έχουν ανεβάσει ρυθμούς στα κομμάτια και έχουν προσθέσει αρκετά –core στοιχεία στα φωνητικά τους ειδικά. Αυτό από μια πλευρά είναι θετικό γιατί φαίνεται πως η μπάντα κοιτάζει να ανανεώσει τον ήχο της, αλλά από την άλλη εμένα μ φαίνεται σαν απελπισμένη προσπάθεια να τραβήξουν νέο κοινό στα χωράφια τους μπας και κάνει κάποια επιτυχία ο δίσκος. Επίσης αυτό που με εκνεύρισε πολύ ήταν η νέα τους τακτική να υπερφορτώνουν με μελωδίες κυρίως τα ρεφρέν. Απλά υπάρχει υπερβολική μελωδία που δεν σε αφήνει να αναπτύξεις κάποιο νεύρο μέσα στο κομμάτι. Μπορεί να είναι ότι πρέπει για τους παλιούς fans τους(αν έχουν μείνει), αλλά από εκεί και πέρα δεν πιστεύω ότι θα κάτσει να ασχοληθεί κάποιος.
5/10
Ηλίας Μαρόγλου
