Οι Τσέχοι Six Degrees Of Separation (από δω και πέρα SDOS για συντομία), είναι ακόμα μια μπάντα την οποία δεν μπορείς να περιγράψεις αν δεν αναφέρεις τουλάχιστον 4 είδη της metal μουσικής. Η αλλαγή μελών έφερε και την αλλαγή στους μουσικούς προσανατολισμούς της μπάντας, με το doom metal να δίνει τη θέση του στο prog/thrash, σύμφωνα με το επισυναπτόμενο Δελτίο Τύπου. Μεγάλη ανακρίβεια, αν έχεις ακούσει τα προηγούμενα άλμπουμ τους. Αν και είχαν κάποια στοιχεία, δεν υπήρξαν ποτέ doom metal μπάντα, και αν και έχουν αρκετά thrash στοιχεία (μην φανταστείς Slayer, περισσότερο Kreator της “Outcast” περιόδου μοιάζουν) το αποτέλεσμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε καμία περίπτωση thrash. Η μπάντα αναμειγνύει πολλά πράγματα στο τσουκάλι της, χωρίς όμως να πετυχαίνει να τα ομογενοποιήσει. Σαν αποτέλεσμα έχουμε καλά τραγούδια, τα οποία όμως λειτουργούν αυτόνομα και όχι σαν σύνολο. Έχουμε λοιπόν το thrash-άδικα γρήγορο “Thin Patience” με τα blastbeat της αρχής, το hard rock “Dark Side Of Conscience”, το ατμοσφαιρικό-επικό mid-tempo “Doom Live”, το επίσης γρήγορο αλλά από την power metal οπτική “Watchdogs”,τα διζυγωτικά δίδυμα αδελφάκια “The Hike” και “The Hike II” με την έντονη Moonspell επιρροή, το “Involved” που ξεπατικώνει το “Forever” των Kreator, και τέλος τα “Calm Between the Storms”, “The Grief” και “For Jana”, τα οποία είναι και τα μοναδικά που έχουν μια σαφή συγγένεια. Οι δύο βασικοί συνδετικοί κρίκοι των δέκα τραγουδιών, που όμως αποτελούν αρνητικούς παράγοντες, είναι η άνευρη παραγωγή και τα μέτρια φωνητικά. Ειδικά τα δεύτερα, αν και μου θυμίζουν σε σημεία τον αγαπημένο μου Peavy Wagner, είναι εντελώς επίπεδά, διατηρούν τον ίδιο απαράλλαχτο τόνο και χροιά σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Καλή η προσπάθεια, αλλά δεν φανερώνει χαρακτήρα μπάντας, είναι σαν να έγραψαν από ένα τραγούδι κάθε είδους που γουστάρουν και μόνο στην προαναφερθείσα τριάδα λειτούργησαν σαν μπάντα. Έστω κι έτσι πάντως, εμένα μου άρεσαν.
7/10
Νίκος Κεφαλίδης
