Θυμάμαι το 1995, όταν είχε πέσει στα χέρια μου το “Sender Of Thoughts”, ο δεύτερος δίσκος μιας άγνωστης τότε Σουηδικής μπάντας, των Tad Morose. Ο δίσκος αυτός με είχε αναγκάσει να πάρω και την πρώτη τους κυκλοφορία, το “Leaving The Past Behind”. Αυτοί οι δυο δίσκοι έμενε να μείνουν καρφωμένοι στη μνήμη μου και στο μυαλό μου για πολλά χρόνια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά όμως από τότε, οι Tad Morose έχουν αλλάξει πολλά μέλη, έχουν αλλάξει στυλ μουσικής, αλλά και έχουν αρκετά πλέον χρόνια εμπειρίας στην πλάτη τους.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι Tad Morose διάλεξαν να γυρίσουν σε ένα πιο metal στυλ και δεν συνέχισαν να επενδύουν στον ατμοσφαιρικό progressive ήχο, με τον οποίο είχαν διαπρέψει και στα δυο πρώτα album. Έχουν δώσει βέβαια καλούς δίσκους και στη συνέχεια (“Matters of the Dark”, “Modus Vivendi”), αλλά προσωπικά πιστεύω ότι ποτέ δεν έφτασαν τη δημιουργικότητα που είχαν στους δυο πρώτους δίσκους.
Μετά από δέκα χρόνια απουσίας, το 2013, μας παρουσίασαν το αρκετά μέτριο “Revenant”, ενώ δύο χρόνια μετά κυκλοφορούν και το “St. Demonius”. Η συνταγή η ίδια, δυναμικά power metal riffs και αρκετά σπασίματα ρυθμών τα οποία τα ονομάζουμε progressive metal. Το “St. Demonius” δυστυχώς έχει τις ίδιες – αν όχι και περισσότερες αδυναμίες – με τον προκάτοχό του. Ασύνδετες συνθέσεις, πολυπλοκότητα χωρίς νόημα και πάνω από όλα έναν Ronny Hemlin (φωνητικά), ο οποίος είναι πολύ κουραστικός από την αρχή μέχρι το τέλος του album με τις κραυγές του.
Πραγματικά δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε, όσοι γνωρίζετε τους Tad Morose, ξέρετε τι θα ακούσετε, αν και νομίζω ότι και οι οπαδοί τους μπορεί να απογοητευτούν με το “St. Demonius”, λόγω των παραπάνω. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να ρίξω φτυάρι βέβαια, αφού υπάρχουν κάποιες καλές στιγμές, όπως τα “Bow To The Reaper’s Blade” , “Forlorn”, “Black Fire Rising” και φυσικά το “Your Own Demise”, αλλά αυτές μένουν απλά καλές στιγμές και δεν μετουσιώνονται σε κομματάρες. Πιστεύω ότι αν οι Tad Morose δεν κάνουν κάποια σημαντική και δραματική στροφή στο ύφος τους και στον τρόπο που γράφουν μουσική, δεν πρόκειται να μας δώσουν κάτι δυνατό πλέον.
5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
