AlbumsΚριτικές

Graveyhard – Pathbuilder (Argonauta)

Όσο η Ιταλία είναι το καινούριο σημείο που χτυπάει η καρδιά της doom/stoner/sludge σκηνής, όπως διατείνεται η Argonauta στο Δελτίο Τύπου, τόσο ο Ru Paul είναι ο καινούριος Roman Reigns. Ας το προσπεράσουμε κι αυτό, όμως. Οι Ιταλοί Graveyhard, που δεν πρέπει να συγχέονται με τους σχεδόν ομώνυμους Σουηδούς hard rockers Graveyard, κυκλοφορούν το τρίτο full-length της εννιάχρονης καριέρας τους, μετά το Cave Core του 2014 και το Homonymous του 2018. Τούτοι εδώ οι Ιταλοί αγαπούν τους Slipknot της Iowaπεριόδου πάντως, πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε doom σχήμα. Κάτι που φαίνεται από τον ήχο του Pathbuilder  μέχρι τα ψευδώνυμα των μελών της μπάντας.

Το εναρκτήριο Burn Foreverδιαθέτει ένα πολύ ωραίο βασικό riff, το πιο doom του δίσκου. Σαφώς επηρεασμένο από το sludge των Down, με τις ομοιότητες με το σχήμα του Phil Anselmo να μη σταματούν στις κιθάρες και να επεκτείνονται στα φωνητικά του N°18 The King (κατά κόσμον Ivan Magnani). To The Fighterπου ακολουθεί, συνεχίζει με τα Sabbath-ικά riffs των Down και μερικά ενδιαφέροντα κλασικά rock γυρίσματα στα couple. Το Winterέχει ωραίες ακουστικές κιθάρες και επηρεάζεται από πιο κλασικά σχήματα, όπως Metallica περιόδου “…And Justice For All, ενώ τα φωνητικά θυμίζουν περισσότερο το πρώτο metalcore κύμα.

Τα On My Knees και Dejectionείναι τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια του δίσκου, με έντονες επιρροές από Slipknot και γενικότερα, από την core αμερικάνικη σκηνή. Το δεύτερο έχει ένα πολύ ωραίο ακουστικό πέρασμα στη μέση, παρόμοιου στιλ με το Winter. Το ομώνυμο του δίσκου και το Holy Whiskeyέχουν περισσότερο rock ‘n’ roll κατεύθυνση, προσεγγίζουν λίγο Motörhead και αποτελούν τις πιο αδύναμες στιγμές του δίσκου, γιατί τα μοντέρνα metalcore φωνητικά τους δεν ταιριάζουν καθόλου με αυτό τον ήχο. To “Chainsaw” αγαπάει το “Drag The Waters” των Pantera. Πολύ.

Γενικά η μουσική των Ιταλών αποτελεί αμάλγαμα διάφορων στυλ και τεχνοτροπιών, αλλά έχει ως βασική πυξίδα το μοντέρνο αμερικάνικο metal. Κάτι τέτοιο έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Από τη μια καταλήγεις με ένα δίσκο που σίγουρα μονότονο δεν το λες, με τόσα διαφορετικά στοιχεία μέσα. Από την άλλη, το σχήμα δεν φαίνεται να έχει ξεκάθαρη μουσική ταυτότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φανταστώ ένα κοινό στο οποίο απευθύνονται 100%.Αυτό βέβαια, μπορεί να μην είναι αναγκαστικά αρνητικό. Κάτι παλιό (doom), κάτι νέο (metalcore) κάτι δανεικό (τα φωνητικά του Phil Anselmo) και κάτι ιταλικό  μας κάνουν…

6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X