Κάποια πράγματα είναι απίστευτα. Για παράδειγμα αυτή η πίτσα που είχα φάει στην Νάπολη. Για την ακρίβεια οι τρείς πίτσες που είχα φάει στα καπάκια στο ίδιο μαγαζί το ίδιο μεσημέρι στην Νάπολη (θα έτρωγα και άλλες αν δεν μου έλεγε η γυναίκα μου πως έχουμε γίνει ρεζίλι). Επίσης απίστευτο είναι το γεγονός ότι οι τρεις πρώτοι δίσκοι των Coroner κυκλοφόρησαν με διαφορά ενός χρόνου ο καθένας όταν το μέσο συγκρότημα πιστεύω πως θα ήθελε 25 με 30 χρόνια για να παίξει αυτά που παίζουν οι ίδιοι μέσα σε αυτούς.
Το “No More Color” είναι τόσο καλό που κάνει το “Punishment For Decadence” να ακούγεται άμπαλο μπροστά του και το “Punishment” είναι ένας δίσκος ΔΙΑΜΑΝΤΙ. Ποιος λοιπόν ο λόγος; Απλό. Το συγκρότημα έχει κάνει ένα άλμα σε συνθετικό επίπεδο που είναι εξωπραγματικό! Μέσα σε τριάντα πέντε λεπτά έχουν χωρέσει τόση μουσική που ο εγκέφαλος του ακροατή απλά δεν μπορεί να το πιστέψει. Προσοχή: δεν μιλάμε για ένα μάτσο riffs κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο αλλά για απίστευτες ιδέες που όσο σύνθετες και αν είναι δένουν πανέμορφα μεταξύ τους!
Κιθάρα πριονοκορδέλα, τύμπανα που παίζουν παπάδες και μπάσο που γκρουβάρει απαγορευτικά! Όλα αυτά δεμένα με μια πολύ καλή παραγωγή. Αν τα 35 λεπτά του σας φαίνονται λίγα αλλά δεν είχατε την τύχη να τον ακούσετε σαν δίσκο… καλή τύχη! Το να μου ζητήσει κάποιος να διαλέξω αγαπημένο κομμάτι είναι σαν να μου ζητά να διαλέξω δάχτυλο να κόψω. Το “No More Color” ακούγεται αποκλειστικά στην ολότητα του για να απολαύσει κάποιος το μεγαλείο του. Σεμνά και ταπεινά μιλάμε για έναν κορυφαίο δίσκο όχι μόνο στο είδος του αλλά σε όλο το φάσμα του ακραίου ήχου.
Trivia: το “No More Color” είναι ο πρώτος δίσκος των Coroner. που δεν περιλαμβάνει κανένα instrumental κομμάτι. Πριν από αυτόν και μέσα στο ίδιο χρόνο είχαν κυκλοφορήσει και single.
10/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]