Άλλη μια μπάντα που θα μπορούσε κάλλιστα να διεκδικήσει το τίτλο του καλύτερου αντιγραφέα των Dream Theater. Όχι ότι είναι κακοί ή ότι δεν έχουν και μερικά ψήγματα προσωπικότητας, απλά το σημείο αναφοράς τους είναι φανερό, άσε που δε προσπαθούν και ιδιαίτερα να το κρύψουν. Το κουιντέτο από τη Νορβηγία στο τρίτο της άλμπουμ πατάει στις ασφαλείς πλάτες του mainstream (πλέον) progressive metal, γράφει ωραία τραγούδια, λοξοκοιτάζει και λίγο στο power- ειδικά αυτό των Conception- κρατάει καλά την ισορροπία μεταξύ τεχνικής και ουσίας. Και με τη μελωδία αρωγό, δημιουργεί ένα άλμπουμ που μπορεί να βαδίζει την πεπατημένη, είναι όμως ευκολοάκουστο και κυρίως ευχάριστο. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
6.5/10
Γιώργος Τσινάνης
