Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα τι να περιμένω από αυτή την ακρόαση. Και αυτό γιατί οι Gamma Ray με το “Land Of The Free pt.2” είχαν θέσει πολύ ψηλά τον πήχη συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές τους, οπότε το στοίχημα που έβαλαν με τον εαυτό τους ήταν μεγάλο. Όλες αυτές οι ανασφάλειες εξαφανίστηκαν με την έναρξη του δίσκου. Τα νέα είναι καλά. Οι Gamma Ray είναι εδώ και είναι πιο ορεξάτοι από ποτέ. Ήδη από το ξεκίνημα με το “Rise” (με intro που εμφανώς παραπέμπει σε Iron Maiden) ο Kai Hansen και η παρέα του μας κάνουν ξεκάθαρες τις διαθέσεις τους – να φτιάξουν ένα album που σε κολλάει στον τοίχο. Και τα κατάφεραν. Ο δίσκος ξεχειλίζει από μελωδικότητα, ταχύτητα και νεύρο χωρίς να αντιγράφει κανέναν από τους προκατόχους του. Ευχάριστη έκπληξη ήταν το κομμάτι “No Need To Cry”,μια μπαλάντα στο κλασσικό ύφος των Rays, με τη φωνή του Kai να κλέβει και πάλι τις εντυπώσεις. Όσο για το ομώνυμο κομμάτι, πιστεύω πως αποτελεί το νέο ύμνο της μπάντας και άλλο ένα live-classic,καθώς με την Priest-ική του μελωδία και με ρεφραίν που καρφώνεται στο μυαλό θα ξεσηκώσει πολύ κόσμο. Προσωπικά όμως θεωρώ πως το κρυφό χαρτί του δίσκου βρίσκεται στο “Time To Leave” αφού επαναφέρει στο μυαλό τις ένδοξες μέρες των 90’S.Οι lead κιθάρες του Henjo Richter είναι πραγματικά τέλειες, ενώ η σταθερή αξία στα Drums που ακούει στο όνομα Dan Zimmerman φωνάζει για άλλη μια φορά παρών. Μελανό σημείο του δίσκου ίσως θεωρηθεί από κάποιους το μπάσο του Dirk Schlacher, καθώς σε μερικά κομμάτια φαίνεται να “χάνει” την ισορροπία με τα υπόλοιπα όργανα. Κλείσιμο με “Chasing Shadows”,ένα μικρό διαμάντι που αποδεικνύει περίτρανα ότι το power metal ζει ακόμα. Η τελευταία δουλειά των Gamma Ray “To The Metal” εν έτη 2010 είναι μια κυκλοφορία παραπάνω από αξιοπρεπής, ισάξια της προηγούμενης και σαφώς ανώτερη από το “Majestic” (2005), αλλά αρκετά κατώτερη από τα αριστουργήματα των 90’s. Δεν τίθεται μέτρο σύγκρισης πλέον. Ο Kai Hansen το γνωρίζει καλύτερα από όλους αυτό και δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα. Έχει κερδίσει το σεβασμό όλων εδώ και χρόνια. Και δικαίως. Hail To The Metal!!
8/10
Μαρία Θεοδωράκη
