Με πλούσιο βιογραφικό στις βαλίτσες τους, για ένα σχετικά νέο συγκρότημα, αφού υπάρχουν από το 2003 σαν συγκρότημα και από το 2005 δισκογραφικά, οι ADTR επιστρέφουν με τον τέταρτο δίσκο τους. Πολύ γνωστό όνομα στους λάτρεις του νέου ήχου, καθώς είναι από τα δημοφιλέστερα της pop-punk, metalcore σκηνής και γιατί όχι άλλωστε εφόσον η μουσική που παίζουν είναι ιδιαίτερα εύπεπτη για τα λυκειόπαιδα και γυμνασιόπαιδα της Αμερικής, με πολύ καλό promotion και ένα cover στο “Since U’ve Been Gone” της Kelly Clarckson που ήρθε και έδεσε, κάνοντάς τους ευρέως γνωστούς. Στα του δίσκου. Αρχίζει πολύ δυνατά και brutal για να μας «ψαρώσει» μιας και ο υπόλοιπος δίσκος εκτός μικρών εξαιρέσεων(2nd Sucks) κινείται σε πιο pop-punk, emo φάση θυμίζοντας παλιούς Good Charlotte και lostprophets. Μελωδικά φωνητικά, δυνατές κιθάρες, δεμένο rhythm section, μερικά metalcore σπασίματα και μερικά διάσπαρτα brutal ξεσπάσματα συμπληρώνουν την εικόνα του δίσκου. Η παραγωγή είναι πολύ καλή όπως θα έπρεπε να είναι κάθε τέτοιας μπάντας που σέβεται τον εαυτό της. Δυστυχώς όμως, δεν παρουσιάζουν κάτι καινούριο, όλος ο δίσκος είναι λίγο «εύκολος» για μένα αλλά ευτυχώς έχει τα δυνατά του σημεία. Αν είστε του «σκληρού» Αμερικάνικου teen ήχου δανείστε του τα αυτιά σας.
6,5/10
Tένια Λάρδα
