Abandoned By Bears λέει. Με τέτοια μουσική που παίζετε, καλά κάνανε και σας εγκατέλειψαν. Οι εν λόγω τύποι λοιπόν, κυκλοφορούν την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους μετά τα “When Nothing Goes Right, Go Left!” (EP, 2014) και “The Years Ahead” (2016). Όπως περιγράφουν και οι ίδιοι είναι «ένα easycore συγκρότημα από τη Σουηδία που συνδυάζουν τα πιο σκληρά breakdowns με το κλασσικό άγγιγμα του pop/punk». Όσοι δεν βγάλατε σπυριά με αυτή την πρόταση, διαβάστε λίγο ακόμα.
Καταρχάς. Easycore; Σοβαρά τώρα; Απ’ ότι φαίνεται είναι στυλ το οποίο (ευτυχώς) μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια. Δεύτερον. Τα πιο σκληρά breakdowns; Αλήθεια; Θα το ακούνε οι AsI Lay Dying και θα ζηλεύουν που δεν τα έγραψαν αυτοί. Τώρα όσο για το pop/punk, δεν διαφωνώ. Γλυκανάλατη αμερικ(λ)ανιά, η οποία έρχεται μάλιστα από το τιμημένο Gothenburg. Απορώ πραγματικά πώς δεν τους έχουνε πετάξει έξω από την πόλη.
Για να περάσω όμως και στην κριτική της υπόθεσης, τα πράγματα περιγράφονται άψογα. Χαζοχαρούμενο pop/punk τραγουδάκια τα οποία δείχνουν πόσο κακό έχουν κάνει οι GreenDay και οι Sum41 σε αυτή τη μουσικήμε κάποια breakdowns εδώ κι εκεί (για να το παίξουν και core) και αστεία γλυκούλικα φωνητικά. Λες και δεν έχει τραβήξει τα πάνδεινα αυτό το είδος, κάτι τέτοιοι μας έλειπαν. Τα σκληρά φωνητικά που υπάρχουν σε ελάχιστα σημεία είναι μάλλον για να νιώσουν άγριοι και να τρομάξουν τα κοράσια που τους ακούνε, όπως για παράδειγμα στα“Borderline”, “Blurry Vision” και “Greyscale”. Γενικά τίποτα το ενδιαφέρον. Η απόδειξη ότι όσο ωραία και να είναι γενικά τα breakdowns, αν η μουσική σου είναι αδιάφορη, τότε δεν θα την κάνουν καλύτερη.
Μετά από δύο ακροάσεις (ναι, άντεξα τόσες) και το πολιτισμικό σοκ που έπαθα ανακαλύπτοντας αυτό το νέο στυλ, ο ψηλός βαθμός που μπαίνει έχει να κάνει με το ότι ακούγοντάς το θυμήθηκα εποχές Γυμνασίου/Λυκείου και ταινίες τύπου “American Pie” και νοστάλγησα λίγο τα χρόνια της αθωότητας.
3/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
