Οι Abstrusa Unde από τη Γαλλία σχηματίστηκαν το 2008, αλλά το, βασισμένο στο μύθο του Ορφέα, project που δούλευαν αρχικά φαίνεται να τους ‘έπεσε’ βαρύ. Πρόσφατα η οκταμελής (διαθέτουν 4 τραγουδιστές), πλέον, μπάντα, κυκλοφόρησε την πρώτη δουλειά της, υπό τον τίτλο ‘Introspection’, και αποτελεί πειραματισμό με –τι άλλο;! – μείγμα διαφόρων μουσικών ειδών. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί κανείς να εντοπίσει στοιχεία black, symphonic, κλασικής, μουσικής δωματίου και progressive. Δεν ξέρω πως σας ακούγεται ο συνδυασμός, πάντως καταστροφικός δεν είναι σε καμία περίπτωση. Δε μπορώ, ωστόσο, να πω ότι με ‘τρέλανε’ αυτό που άκουσα, το οποίο θυμίζει πολύ ατμοσφαιρικές συνθέσεις του στυλ Dimmu Borgir, με όλα τα συμφωνικά/ κλασικίζοντα στοιχεία, και, πέραν αυτών, διαθέτει κάποια στοιχεία progressive/ fusion, όπως τα χαρακτηριστικά ‘κομμένα’ μέτρα, και gothic σημεία, κυρίως όπου εντοπίζονται τα γυναικεία φωνητικά. Τα παραπάνω (δηλαδή symphonic black- progressive- gothic), είναι γεγονός ότι τα συμπαθώ ιδιαίτερα. Το να τ’ ακούω, όμως, όλα μαζεμένα, μου φάνηκε τουλάχιστον ιδιόρρυθμο. Δε ‘χωνεύεται’ εύκολα το άκουσμα των black φωνητικών, μαζί με ‘οπερατικά’ γυναικεία, progressive ρυθμικά σχήματα, fusion πλήκτρα και blast beats, όπως και να το κάνουμε! Αυτό, βέβαια, δε με ενόχλησε καθόλου, από τη στιγμή που ο πειραματισμός ήταν –σχετικά- επιτυχημένος. Το μόνο ελάττωμα που εντόπισα στον συνθετικό τομέα είναι πως οι μελωδίες και τα riffs δεν διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ανιαρά). Κάθε ξεχωριστό κομμάτι, όμως, σαν σύλληψη, είναι τουλάχιστον ευφυές (από άποψη συνδυαστικής ευφυΐας, πάντα), ενώ γίνεται προφανές ότι όλα τα μέλη της μπάντας είναι εξαιρετικοί μουσικοί. Η παραγωγή κινείται σε εξίσου καλά επίπεδα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν ένα (ή και όλα) από τα προαναφερθέντα είδη, ή τους αρέσει το επικό στοιχείο ή απλώς στους ‘ανοιχτούς’ προς τις μουσικές ‘αλχημείες’.
7/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
