Όταν σκέφτομαι την Γαλλία, δεν μπορώ να πω ότι μου έρχονται και πολλά metal συγκροτήματα στο μυαλό μου. Σίγουρα υπάρχουν οι Gojira, οι Adagio του καταπληκτικού Stéphan Forté, οι Anorexia Nervosa… αλλά μέχρι εκεί. Οι Γάλλοι σίγουρα είναι περισσότερο γνωστοί για οτιδήποτε άλλο, παρά για την παραγωγικότητα τους σε heavy metal μουσική. Μεγάλη έκπληξη με περίμενε, όταν είδα ότι οι ADX όχι μόνον είναι Γάλλοι, όχι μόνο ότι οι στίχοι τους είναι στην μητρική τους γλώσσα αλλά περισσότερο ότι τα παλικάρια είναι για πάνω από 30 χρόνια στη σκηνή. Έχουν διαλυθεί βέβαια δυο φορές, αλλά από το 2006 – που ουσιαστικά σηματοδοτεί την τρίτη περίοδό τους, συνεχίζουν να κυκλοφορούν και να δίνουν συναυλίες χωρίς σταματημό.
Δεν έχω ακούσει κάτι στο παρελθόν από τους ADX, οπότε σίγουρα δεν μπορώ να συγκρίνω την τελευταία τους κυκλοφορία με κάποια παλαιότερη. Παρόλα αυτά, το “Non Serviam” είναι ένας πολύ εύκολος δίσκος για να τον ακούσει κάποιος, εκτός αν δεν αντέχει την παρουσία της γαλλικής γλώσσας στους στίχους. Το θετικό είναι ότι οι ADX δεν μένουν στο παρελθόν, όσον αφορά τον ήχο τους, αφού η παραγωγή είναι κρυστάλλινη και πολύ καθαρή και δίνει καθαρά το σήμα ότι οι ADX θέλουν να συμβαδίζουν με την εποχή που ζουν. Το “Non Serviam” είναι ένα από τα λίγα και ξεκάθαρα παραδείγματα, όπου η παραγωγή σώζει το δίσκο. Τι εννοώ… Οι ADX, όσον αφορά την μουσική τους, δεν κάνουν τίποτε καινούργιο. Ίσα ίσα, τα πράγματα που παίζουν, έχουν παιχτεί τόσες φορές που κάπου με έκαναν να αναρωτιέμαι, για ποιο λόγο να ακούσω άλλον ένα τέτοιο δίσκο; Power metal όπως το έχουν διδάξει οι Gamma Ray εδώ και πολύ καιρό, με πολλές αναφορές στους (ποιους άλλους;) Judas Priest. Υπάρχουν αρκετά thrash περάσματα καθώς και αρκετές υψηλές ταχύτητες, αλλά πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσει κάποιος κάτι πρωτότυπο στο “Non Serviam”. Κάπου εκεί έρχεται η παραγωγή του δίσκου να δώσει ένα μοντέρνο τόνο στο δίσκο και να βγάλει μέσα από την μουσική των ADX, μια σύγχρονη χροιά η οποία θα μου απαγορέψει να τους χαρακτηρίσω σαν δεινόσαυρους τους power metal.
Τι να περιμένετε από το “Non Serviam”; Μια καταπληκτική δουλειά από τους δυο κιθαρίστες της μπάντας, τον Betov και τον Nicklaus, οι οποίοι εναλλάσσουν το παίξιμο τους με μεγάλη ευκολία από κλασσικά power metal riff, σε μελωδικές δισολίες αλά Iron Maiden, μέχρι και σε thrash περάσματα που δίνουν μια διαφορετική χροιά στο όλο εγχείρημα. Τα φωνητικά του Phil είναι καλά, αλλά νομίζω ότι ένα τραγουδιστής με μεγαλύτερη έκταση, θα ταίριαζε περισσότερο στο στυλ που παίζουν οι ADX.
Εκτός λοιπόν από μια καλή παραγωγή που ουσιαστικά δίνει το μοντέρνο τόνο στη μουσική, μην περιμένετε τίποτε συνταρακτικό από τους ADX. Το “Non Serviam” είναι ένας δίσκος τον οποίο ο οπαδοί του power / thrash / speed metal θα ακούσουν αρκετές φορές, αλλά σίγουρα μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, θα ξεχάσουν. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ξεχωρίζουν μέσα στο δίσκο, όπως τα “La mort en face ”, “B-17 phantom” (εθιστικότατο ρεφρέν), “Non serviam” και το “L’irlandaise ” με τις πολύ ωραίες δισολίες στο τέλος, αλλά γενικά όλα τα κομμάτια είναι σε ένα σταθερό επίπεδο, που μόνο ως μέτριο προς καλό μπορώ να χαρακτηρίσω. Μόνο για τους οπαδούς του power metal, οι οποίου καλύτερα να ακούσουν δείγμα πριν επενδύσουν.
5,5 / 10
[email protected]
Δημήτρης Σταύρος
