Άλλο ένα περίεργο δισκάκι ιδιάζουσας περίπτωσης είναι το δεύτερο full-lenght άλμπουμ των Γάλλων Aegirson. Μετά από λίγη σκέψη και προσπάθεια.. Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Το συγκρότημα αυτό παίζει κάτι λίγο απ’ όλα αλλά μοιάζει κυρίως με power metal στο οποίο έχουν βάλει brutal φωνητικά στα περισσότερα κομμάτια αλλά μερικά έχουν και γυναικεία καθαρά φωνητικά. Από εκεί και πέρα έχουν πλήκτρα αρκετά που είτε λειτουργούν σαν πλάτες είτε παίζουν διάφορες μελωδίες. Άλλες φορές τα κομμάτια τους μοιάζουν με αυτά των Epica, αλλά χωρίς τα φωνητικά της Simmone και έτσι μας μένουν μόνο τα brutal που είναι πολύ μέτρια και αδύναμα όπως και τα γυναικεία που υπάρχουν σε μερικά κομμάτια. Σαν συνθέσεις τα κομμάτια δεν μου άφησαν απολύτως τίποτα εκτός από πάρα πολύ ελάχιστα σημεία. Πολύ αδύναμα κομμάτια χωρίς κάποια ενέργεια δυνατή μέσα τους. Σε αυτό βέβαια παίζει ρόλο και η παραγωγή που και αυτή είναι πολύ ψόφια και δείχνει ότι κάτι λείπει από τον ήχο για να γεμίσει. Μέτρια πράγματα… μέτρια.
4.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
