Επανακυκλοφοριών Season Of Mist, συνέχεια και μέρος νομίζω πέμπτο (;) για αυτό το μήνα. Παρόλα αυτά, η εν λόγω κυκλοφορία έχει πάρα πολλές αιτίες για να χτυπήσει και πάλι τα δισκοπωλεία. Οι Alkaloid είναι μια πολύ καλή μπάντα και το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε από τους ίδιους μετά από μια πολύ επιτυχημένη crowdfunding καμπάνια. Υπάρχουν αναφορές ότι οι Ολλανδοί είναι μια super μπάντα, αλλά νομίζω ότι ο όρος αυτός έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές και έχει χάσει την αξία του.
Οι Christian Muenzner (Spawn Οf Possession, ex-Necrophagist; κιθάρα) και Hannes Grossman (Blotted Science, ex-Necrophagist; τύμπανα) έφυγαν από τους Obscura, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Danny Lunker (Aborted, ex-God Dethroned) στις κιθάρες, Morean (Dark Fortress, Noneuclid) στα φωνητικά και Linus Klausenitzer (Obscura, Noneuclid) στο μπάσο. Καταλαβαίνω, ότι τα βιογραφικά των μελών είναι πολύ εντυπωσιακά, αλλά για supergroup; Μάλλον όχι.
Φυσικά το “The Malkuth Grimoire” κινείται σε γνώριμα νερά για τους ιδρυτές της μπάντας, δηλαδή του extreme progressive death metal. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι τεχνικές ικανότητες των Alkaloidείναι απλά πολύ υψηλές. Αυτό ακούγεται σε όλο το δίσκο. Το κακό είναι όμως, ότι δυστυχώς και αυτοί το παρακάνουν. Αλλά ευτυχώς όχι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θα μπορούσα να πω ότι κάποιος μπορεί να ακούσει τα πάντα που αφορούν το death metal στο “The Malkuth Grimoire”, δηλαδή από Morbid Angel μέχρι Cynic αλλά φυσικά και Necrophagistκ αι με κάποιες αναφορές σε ποιο μελωδικά συγκροτήματα, σαν τους Dark Tranquility αλλά και τους Tool.
Όλα αυτά είναι καλά, αλλά δυστυχώς ο δίσκος τραβάει πολύ (1 ώρα και 15 λεπτά) και από ένα σημείο και μετά αρχίζεις και βαριέσαι. Σίγουρα, δεν μπορείς να βγάλεις μεγάλα συμπεράσματα από ένα άκουσμα και υπάρχουν ιδέες και μέρη τα οποία απλά μεγαλώνουν όσο τα ακούς. Καθόλου εύκολος δίσκος. Το “Carbon Phrases” για παράδειγμα, έχει όλες τις ιδιότητες ενός melodic death τραγουδιού, αλλά μου ακούγεται σε περιπτώσεις και σαν Lake Of Tears, ειδικά χάρη στα φωνητικά του Morean, τα οποία είναι άκρως πολυμορφικά σε όλο το δίσκο. Από growls, screams, καθαρά μέχρι και βαριά σε φάση Paradise Lost ή Lake Of Tears.
Όταν οι Alkaloid αποφασίζουν να έχουν ποιο ευθεία τραγούδια, όπως στο single “Cthulu” ή το melodic death “Alter Magnitudes”, απλά δείχνουν τα δόντια τους. Σε όλα τα τραγούδια υπάρχουν πολύ ωραίες ιδέες, αλλά η επιμονή της μπάντας στην τεχνική, χαλάει το τελικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα στο 15-λεπτο “Dyson Sphere”, όπου υπάρχουν και ορισμένα orientalστοιχεία, δυστυχώς χάνεται στη μεγάλη διάρκεια και στη πολυπλοκότητά του.
Σε καμία περίπτωση το “The Malkuth Grimoire” δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κακός δίσκος. Το αντίθετο, το ντεμπούτο των Alkaloid,είναι μια πολύ ευχάριστη ακρόαση και δείχνει ότι η μπάντα μπορεί να δώσει πολλά πράγματα στο μέλλον. Ως επανακυκλοφορία, είναι κάτι που καταλαβαίνω λόγω του ότι ο δίσκος ποτέ δεν κυκλοφόρησε κανονικά από κάποια εταιρεία και θα κυκλοφορήσει σε διάφορες μορφές βινυλίου. Ο δίσκος απευθύνεται σε όλους τους οπαδούς του death metal που γουστάρουν το τεχνικό αλλά και την μελωδία. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ που δεν είμαι οπαδός της extreme progressive σκηνής, μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα αρκετά πράγματα από το “The Malkuth Grimoire”.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
