Οι Alvablot είναι το solo project του Σουηδού πολυοργανίστα Petter Karlsson, ο οποίος έχει παίξει με μεγάλα ονόματα, όπως Therion, Diablo Swing Orchestra, Snowy Shaw και Skyblood. Δεν ξέρω τι να περιμένω, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οι μπάντες που προαναφέρθηκαν είναι τρομερά εκτός των ακουσμάτων μου. Η πρώτη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ο υπέροχος, μπαμπάτσικος τόνος της κιθάρας. Τώρα όσον αφορά το υπόλοιπο τμήμα της μουσικής, δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα. Είναι το μοντέρνο κύμα του power/folk που αγαπάω. Θα μπορούσα να το παρομοιάσω πολύ με τους αγαπημένους Elvenking.
Το μόνο που με χάλασε στο “Blind Man” ήταν το ρεφραίν. Μου φάνηκε κάπως αδύναμο. Το “Golden Elf” έχει πιο έντονο το folk στοιχείο και ρυθμό, αν και η υπερβολική χρήση της μελωδίας μόλις μέσα σε τρία λεπτά είναι κάπως κουραστική. Το “Lost In Time” είναι ευχάριστο αλλά μοιάζει χιλιοακουσμένο. Τα άλλα κομμάτια μου φάνηκαν πιο ιδιαίτερα και το “Lost In Time” δυστυχώς δεν μου έκανε κλικ. Ευτυχώς το “Elysium Road” έχει έναν πιο ξεχωριστό ήχο, με τα progressive στοιχεία να μη λείπουν. Το πιο ωραίο σημείο του κομματιού θα έλεγα ότι είναι το βασικό riff που παραπέμπει πολύ σε modern metal. Ίσως το πιο ωραίο και ποικιλόμορφο κομμάτι που έχω ακούσει μέχρι τώρα.
Όσον αφορά το “Realm Of Broken Hearts” αλήθεια δεν ξέρω πώς να νοιώσω για αυτό. Το έχω ακούσει τρεις φορές και δεν ξέρω αν μου αρέσει ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι όμως ότι ο doom ρυθμός του “Disharmonic Utopia” (πολύ έξυπνο όνομα) με κούρασε. Δεν έχω χειρότερο από instrumental κομμάτια και δυστυχώς μου έκατσε το εξάλεπτο “The Fairy & The Witch”. Τέλος έχουμε το “Dark Princess”, το οποίο είναι ένα απλό ωραίο power metal κομμάτι χωρίς κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρει. Το “Harmonic Dystopia” είναι ένα ιδιαίτερο album. Έχει κάποιες ιδιαίτερες συνθέσεις, αλλά προσωπικά δεν κατάφερε να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Ίσως αν ήμουν πιο εξοικειωμένος στον ήχο των συγκροτημάτων που αναφέρθηκαν στην αρχή να είχα μια άλλη άποψη.
6,5/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
