Οι Ancst είναι πραγματικά μια ιδιάζουσα περίπτωση. 19 κυκλοφορίες με μόλις 3 πλήρεις δίσκους. Δεν ξέρω αν οι Γερμανοί θα προταθούν για το Guinness λόγω αυτού, αλλά σίγουρα ο αριθμός τον splits και των EPs τους, είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός. Το άλλο εντυπωσιακό είναι ότι ήδη το 2018 έχουν ήδη κυκλοφορήσει 2 πλήρεις δίσκους, το “Ghosts Of The Timeless Void”, αλλά και το “Celestial”. Μην έχοντας προφανώς χορτάσει από κυκλοφορίες το φετινό έτος, οι Ancst κυκλοφορούν άλλο ένα EP, με συνολική διάρκεια 28 λεπτών. Αν μη τι άλλο, το 2018 είναι μια πολύ παραγωγική χρονιά για τους Γερμανούς.
Αν και δεν έχω ακούσει κάτι στο παρελθόν από τους Ancst, νομίζω ότι η μουσική τους δεν πρέπει να έχει αλλάξει και πολύ τα τελευταία 6 χρόνια. Black metal, με υπερηχητικές ταχύτητες και μια δόση hardcore, crust και λίγο punk. Όπως λέει και ο συνάδελφος Νταλάκος στο “Ghosts Of The Timeless Void”, μιλάμε για πολύ blastbeat-ιδι βρε παιδί μου.
Αυτό που μου άρεσε στο “Abolitionist”, είναι ότι οι Ancst, κρατάνε μια παράξενη μελωδικότητα στα riffs τους, όσο και γρήγορο να είναι το τραγούδι. Για παράδειγμα τα “Vicious Cycle” και “Self-Cleansing” που ανοίγουν το EP, έχουν τα μελωδικά black metal riffs και ένα tempo στα τύμπανα που νομίζεις ότι σε λίγο θα απογειωθούν. Υπάρχουν διάσπαρτα μέσα στο EP κάποια πολύ ωραία και σύγχρονα grooves, τα οποία και δίνουν μια ποικιλία στην κυκλοφορία.
Η έκπληξη έρχεται από το 7λεπτο “Gehenna Of Fires”, το οποίο έχει μια ambient εισαγωγή 2 λεπτών, συνεχίσει σε ένα αργό – σχεδόν doom – μελωδικό break, κλιμακώνεται με τον γνώριμο καταιγιστικό ρυθμό και κλείνει με τα grooves που προαναφέραμε. Βασικά σκέφτομαι, ότι αν κάποιος ακούσει το “Gehenna Of Fires”, μάλλον έχει ακούσει σε μεγάλο βαθμό το EP.
Δεν ακούω κάποια death metal στοιχεία μέσα στο “Abolitionist”, αλλά μόνο ένα blackened crust/hardcore μείγμα. Σε γενικές γραμμές, δεν μπορώ να πω ότι το EP δεν είναι διασκεδαστικό και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η μελωδία. Αυτή η άρρωστη blackened μελωδία, η οποία δίνει το κάτι παραπάνω που χρειάζεται η μουσική των Ancst. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να προσθέσει κάποιος για να περιγράψει τη μουσική των Γερμανών. Προσωπικά, διασκέδασα αρκετά με το EP, αλλά δεν νομίζω ότι με κέρδισε τόσο ώστε να κοιτάξω και το παρελθόν της μπάντας. Οι οπαδοί του είδους μπορούν πάντως να πλησιάσουν άφοβα.
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
