Με πορτογαλικό όνομα που παραπέμπει στην δικτατορία του 1933 αλλά Φινλανδική προέλευση μας παρουσιάζονται οι Estado Novo και μας παρουσιάζουν το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ τους. Επιλέγουν να παίξουν ένα ηχητικό κράμα κλασσικού κιθαριστικού rock μπολιασμένου όμως με κάποια Sabbath riffs εδώ κι εκεί, περασμένα από κάποια stoner φίλτρα και αρκετές αργόσυρτες στα όρια του doom περασιές. Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, οι Estado Novo δημιουργούν έναν αρκετά προσωπικό ήχο, κυρίως λόγω της επιλογής των πιο ματζόρε και «χαρούμενων» ηχοχρωμάτων που χρησιμοποιούν, μια επιλογή που «δείχνει» μεγάλες επιρροές από την grunge/alternative σκηνή της δεκαετίας του 90, αίσθημα το οποίο εντείνεται από την εκτενή χρήση ακουστικής κιθάρας και κάποιων κρουστών οπώς το τουμπερλέκι τα οποία είχαν φορεθεί πολύ τότε. Η γενικότερα χαλαρή και «χύμα» άποψή τους στον τομέα της ηχογράφησης, δημιουργεί μια στρωτή ροή στον δίσκο συνολικά και αφήνει ένα αίσθημα ζωντάνιας που τείνει να εξαλειφθεί τα τελευταία χρόνια. Άρτιοι παικτικά στα χωρίς μεγάλες τεχνικές απαιτήσεις κομμάτια τους και μια φωνή με χαρακτηριστική χροιά που ή την γουστάρεις ή την απεχθάνεσαι τελείως, με εμένα να μπαίνω στην δεύτερη κατηγορία χωρίς ενδοιασμούς. Ένα άλλο στοιχείο τους που με ενοχλεί προσωπικά είναι η υπερβολική χρήση που κάνουν στο ντέφι, λες και πρόκειται να παίξουν σε τσιφτετελάδικο της Βηρυτού. Σίγουρα, ο δίσκος δεν ικανοποίησε τα προσωπικά μου γούστα και δεν είναι κάτι που θα επέλεγα να βάλω στο πικάπ μου, όμως οι φίλοι του πιο mellow ήχου θα βρουν αρκετούς λόγους για να γουστάρουν το “Estado Novo”.
6/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
