Πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα οι Νεοζηλανδοί 3000AD, οι οποίοι μας παρουσιάζονται με το ντεμπούτο album τους λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή τους. Με λίγο ψάξιμο φαίνεται ότι μάλλον αποτελούν τη συνέχεια των Sounds Of Vengeance που έβγαλαν όλο κι όλο ένα EP, αφού η μπάντα αποτελείται από τα ίδια άτομα.
Το power trio μοιράζεται τα φωνητικά σε αυτή την κυκλοφορία, με τον drummer μάλιστα να αναφέρεται ως ο κύριος τραγουδιστής, ενώ οι άλλοι δύο βοηθάνε με δεύτερα. Αρκετά ασυνήθιστο και υποθέτω δύσκολο για να βγει στις συναυλίες τους.
Οι 3000AD λοιπόν παίζουν κατά βάση thrash metal, αλλά δεν είναι το τυπικό συγκρότημα αυτού του είδους. Τα κομμάτια τους έχουν πολύ groove μέσα τους και σε συνδυασμό με τα φωνητικά μου έφεραν κατά πολύ στο μυαλό τους αδικοχαμένους Lazarus A.D., χωρίς όμως να φτάνουν την ποιότητα των τελευταίων. Και όχι επειδή χρησιμοποιούν τα ίδια αρχικά στο όνομά τους.
Οι ταχύτητες είναι σχεδόν αποκλειστικά mid-tempo, οπότε αν δεν υπήρχαν συγκεκριμένα riffs, η κλασική χροιά στις κιθάρες και τα επιθετικά φωνητικά, κάποιος θα μπορούσε να μην το βάλει καθόλου κάτω από την σκεπή του thrash. Οι Νεοζηλανδοί φαίνεται ότι νοιάζονται ξεκάθαρα για το groove, με αποτέλεσμα να καταντάει το album κάπως μονότονο χωρίς να μου μείνουν και πολλά πράγματα μετά τη λήξη της ακρόασής του.
Κάτι που μου έκανε αρνητική εντύπωση, είναι το εναρκτήριο κομμάτι “3000 A.D.”. Αυτό επειδή την ώρα που έπαιζε, η ένταση αυξήθηκε και μπήκε ένα σημείο που ακουγόταν λες και κάποιος είχε…συρράψει κάτι εντελώς διαφορετικό εκεί μέσα. Επανήλθε στην αρχική του κατάσταση, μόνο για να ξαναγίνει το ίδιο άλλη μία φορά. Προχειρότητα; Έστειλαν λάθος τραγούδι; Το έκαναν επίτηδες; Δεν ξέρω, αλλά δεν το είδα με καλό μάτι.
Το μόνο διαφορετικό που προσφέρει το “The Void” είναι τα δύο τελευταία τραγούδια, “Journeys” και “Born Under A Black Sun”. Μεγάλη διάρκεια που ξεπερνάει τα επτά λεπτά το καθένα, διαφορετική ατμόσφαιρα και κάποιες εναλλαγές δείχνουν έναν (ας πούμε) prog χαρακτήρα του συγκροτήματος ενώ το δεύτερο είναι instrumental και αρκετά μελωδικό.
Δεν έφτανε όμως αυτό ώστε να αλλάξω άποψη για το τελικό αποτέλεσμα. Ένα μέτριο album με καλές ιδέες, που καταντάει κουραστικό όμως από τη λούπα στην οποία πέφτει.
5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
