Βραζιλία. Μια από τις χώρες που θέλω κάποια στιγμή να επισκεφθώ. Ένας λαός που είναι πραγματικά έξω καρδιά. Μπορεί να μην έχει τεράστια μουσική σκηνή, τουλάχιστον στον χώρο μας, αλλά σίγουρα μας έχει δώσει συγκροτήματα που μεγαλούργησαν. Τι έχουν λοιπόν να μας πουν οι 5th Machine;
Το συγκρότημα μας έρχεται από το Barretos του Sao Paulo και σαν σχήμα υπάρχουν από το 2016. Μόλις σας έγραψα τι πληροφορίες περιέχονται στην επίσημη σελίδα τους στο Facebook. Δεν κάνω πλάκα. Ούτε το Δελτίο Τύπου της εταιρίας μπαίνει στον κόπο να μας πει πιο πολλά πράγματα. Πέρα από τα μέλη του συγκροτήματος αλλά και το ότι αυτό είναι το ντεμπούτο τους, όλα τα άλλα άστα στον τραχανά, εμένα δηλαδή, που ακούει το album να ψάξει να τα βρει.
Το hard rock λοιπόν των 5th Machine είναι χιλιοπαιγμένο. Πέρα από ελάχιστες συνθέσεις που έχουν μια ταχύτητα η πληθώρα του υλικού είναι mid-tempo. Αυτή η έλλειψη ποικιλίας σύντομα κουράζει. Ίσως η κατάσταση να σωζόταν αν έλειπαν δυο-τρία τραγούδια και έτσι η διάρκεια ήταν μικρότερη. Ένα άλλο πρόβλημα του album είναι η φωνή του Fabio Cabral που προσωπικά δεν με έπεισε καθόλου για τις δυνατότητες του.
Υπάρχουν και καλές στιγμές βέβαια. Ίσως πιο τρανταχτό παράδειγμα το δεύτερο κομμάτι με τίτλο “The Wind” με τις όμορφες μελωδίες του. Όταν όμως ανοίγεις με το γρήγορο αλλά παντελώς αδιάφορο “5th Machine” μπορώ να πω ότι βάζεις αυτογκόλ από το πέμπτο λεπτό. Στο σύνολο του λοιπόν το album με κούρασε και δεν ήταν λίγες οι φορές που ήθελα να προσπεράσω ένα τραγούδι (ή και πιο πολλά). Είναι ένα μέτριο ντεμπούτο από ένα συγκρότημα που θέλει πολύ ακόμα δουλειά.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
