Έχετε ποτέ κάτσει να δείτε την μπογιά στον τοίχο να στεγνώνει; Το βρήκατε βαρετό σαν διαδικασία; Θα ήταν ακόμα πιο βαρετό αν θα έπρεπε να δώσετε και επιπλέον προσοχή σε αυτό; Αν οι απαντήσεις σας σε όλα είναι ναι τότε ξέρετε πως νοιώθω όταν πρέπει να ακούσω με δέουσα προσοχή και να παρουσιάσω δουλειές σαν και αυτή.
Οι Arc Of Life μπορούν να χαρακτηριστούν και σαν Yes Β’ προφίλ. Το λέω αυτό γιατί πολύ απλά τρία από τα μέλη τους είναι και μέλη της τωρινής σύνθεσης των Yes. Συγκριμένα οι Jon Davinson, Billy Sherwood, Jay Schellen στην φωνή, μπάσο/φωνή και τύμπανα αντίστοιχα. Μαζί τους έχουν τους Dave kerzner (πλήκτρα) και Jimmy Haun, ο οποίος και αυτός είχε κάνει μια βόλτα από τους Yes, στις κιθάρες. Ως εδώ καλά.
Όλοι αυτοί οι κύριοι προφανώς και παίζουν κάτι ανάλογο με το κεντρικό τους συγκρότημα, δεν σοκαρίστηκα από αυτό και δεν περίμενα και κάτι το διαφορετικό. Όμως αυτή η λεπτή γραμμή που το prog rock γίνεται απλά pop την ξέρετε; Οι ίδιοι μάλλον δεν την ξέρουν. Το αποτέλεσμα είναι τραγικά γλυκανάλατο στα αυτιά μου.
Το πιο περίεργο είναι ότι προσπαθούν να μαζέψουν τους χρόνους τους. Υπάρχουν λοιπόν δύο δεκάλεπτα κομμάτια, τα οποία είναι και τα πιο ενδιαφέροντα αλλά παράλληλα αρκετές συνθέσεις που περνάνε και δεν ακουμπάνε. Κιθάρες θα πρέπει να δώσετε μεγάλη προσοχή για να της ακούσετε και φυσικά μην περιμένετε καμία παραμόρφωση.
Αν άκουγα ένα ή δύο κομμάτια από το album μπορεί και να έλεγα «ενδιαφέρον». Η ακρόαση του όμως στην ολότητά του ήταν μια βασανιστική εμπειρία για τον συντάκτη. Rock δεν εντόπισα και το progressive τους με έκανε να σηκώσω το ένα φρύδι ψηλά. Ίσως οπαδοί αυτού του ήχου να το βρουν πιο ενδιαφέρον από εμένα.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
