Ακόμη και μια ηλιόλουστη μέρα μπορεί να είναι θλιβερή…Αυτή προφανώς ήταν το γενικότερο concept που τριγύριζε στο κεφάλι του Ιταλού Gianluca Divirgilio κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του ‘On a sad sunny day’. Ο δίσκος εκπέμπει από τη στιγμή που σε τυλίγουν οι πρώτες νότες του εισαγωγικού ‘Alive’ μια σιωπηλή συναισθηματική ένταση και με πήγε μια βόλτα από την γειτονία των Godspeed you! The Black Emperor στις ένδοξες εποχές του ‘Yanqui U.X.O’ και στην μινιμαλιστική μελαγχολία που δεν χρειάζεται πάνω από 3 νότες για να σε καταβάλει. Γενικότερα η απλότητα το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό αυτού του δίσκου. Το δεύτερο είναι η παντελής κατάθεση εσωτερικού κόσμου, πράγμα που είναι συστατικό επιτυχίας για μια one-man ‘μπάντα’. Για παράδειγμα εκείνα τα 2 δευτερόλεπτα harsh φωνητικών (η μοναδική στιγμή του δίσκου που συμβαίνει αυτό) στο ‘A sad sunny day’ έκαναν τις τρίχες μου να βαρέσουν προσοχή(!) και γενικότερα η όλη Agalloch-like ατμόσφαιρα. Επόμενος σταθμός σε ένα από τα δυνατότερα σημεία του δίσκου, εάν όχι η κορύφωση του, το ‘coldream’ ένα άψογο δείγμα για το πώς μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει εποικοδομητικά Anathema επιρροές από την ‘Judgement’ εποχή τους. Το σημείο της 12λεπτης σιωπής βέβαια που παρεμβάλλεται στο ‘in time’ δεν μου έκανε και την καλύτερη εντύπωση… Σημασία όμως έχει ‘ότι ο δίσκος σε κρατάει σε μια συνεχόμενη συναισθηματική φόρτιση η οποία ακόμη κι αν έχεις ελάχιστα ambient και post ακούσματα θα κάνει τα βράδια σου λίιιιιιγο πιο σκοτεινά!
8/10
Αγγελική Καπίρη
