Έκτος δίσκος για τους Βραζιλιάνους HellLight που συνεχίζουν την αξιέπαινη πορεία τους στο funeral doom/death, ένα είδος που σίγουρα δεν είναι για όλες τις διαθέσεις, έχει όμως το δικό τους σεβαστό fanbase.
Στο “As We Slowly Fade” θα βρείτε όλα εκεί τα trademark στοιχεία που καθιέρωσε αυτό το σκοτεινό μουσικό παρακλάδι όπως αργόσυρτα riffs, ακόμα πιο αργόσυρτες και εκτενείς μελωδίες (μία νότα τραβηγμένη ανά 3 δεύτερα), μελαγχολικές και μίζερες (με την καλή έννοια) ατμόσφαιρες, μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, πλήκτρα βγαλμένα από επικήδειο ακολουθία, απειροελάχιστα solos και τα 90s να ξεχειλίζουν κάθε ώρα και στιγμή. Όσοι δεν τους γνωρίζουν πρέπει να αναφερθεί πως η τριάδα από το São Paulo είναι άριστοι γνώστες εκείνης της σκηνής με μπόλικες ιδέες εμπνευσμένες από δουλειές των My Dying Bride, Agalloch, λιγάκι από Draconian, καθώς και Evoken στα καλά τους. Ωραία άποψη και η εναλλαγή μεταξύ clean/harsh vocals που δεν αφήνει τις συνθέσεις να σκλαβώνονται από τις δεκάλεπτες και εντεκάλεπτες διάρκειες που, όπως και να ‘χει, πάντα θα είναι και η βασική αναγκαιότητα σε τέτοια albums. Ένα ακόμα στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι η αίσθηση κυνισμού από πλευράς ενορχήστρωσης που δεν αφήνει τον ακροατή να νιώσει θετικά vibes ούτε για ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου, κάτι που δείχνει πως το “As We Slowly Fade” πετυχαίνει με ακρίβεια τον αρχικό “funeral doom” σκοπό του και πιο τρανταχτό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι το στοιχειωτικό (με όλη τη σημασία της λέξης!) “While The Moon Darkens“. Όλα αυτά έρχονται και δένουν με τις απαραίτητες στιχουργικές αναφορές γύρω από θλίψη, βαριά, μοναξιά και, ίσως με λιγότερη έμφαση, παγανισμό.
Μεγάλο “thumbs up!” λοιπόν σε αυτή την κυκλοφορία που μπορεί εύκολα να αποτελέσει το επόμενο “must” για κάθε οπαδό που θέλει να μαυρίσει ο ήλιος μέσα απ’ τη μουσική. Ίσως οι γεωγραφικές δυσκολίες και το υποανάπτυκτο promotion να είναι τα σημαντικότερα εμπόδια για τους HellLight την παρούσα στιγμή. Οι συστηματικές κυκλοφορίες όμως μας δείχνουν πως πρόκειται για μία μπάντα με ιώβεια υπομονή και απόλυτη προσήλωση στο έργο της.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
