Η περίπτωση της Frontiers Music είναι από αυτές που διχάζει. Είτε θα κυκλοφορεί δίσκους οι οποίοι είναι “must have” στην δισκοθήκη σου, είτε είναι από εκείνους που λες μακριά και αλάργα. Η περίπτωση λοιπόν των Arctic Rain είναι ακριβώς κάπου στην μέση. Το γιατί επρόκειτο να το εξηγήσω παρακάτω.
Όπως είναι λογικό, όντας έχοντας υπογράψει στον Ιταλικό κολοσσό, η μπάντα από την Σουηδία αρέσκεται στο να παίζει melodic rock. Αποτελούν δημιουργία των Pete Alpenborg στα πλήκτρα, Magnus Berglund στις κιθάρες και Tobias Jonsson στα φωνητικά. Με την προσθήκη του Gert Daun στο μπάσο αλλά και του drummer, Jonas Jönsson, το σχήμα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο δίσκο του με τίτλο, “The One”, εν έτει 2020. Για να είμαι ειλικρινής δεν έτυχε να πέσει στα χέρια μου το εν λόγω άλμπουμ, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη επ’ αυτού. Μπορώ όμως να εκφέρω άποψη για το νέο τους πόνημα, το “Unity”.
Στο “Unity” συναντάμε πλέον τους Kaspar Dahlqvist και Richard Tonyson σε πλήκτρα και τύμπανα, αντικαθιστώντας του Pete Alpenborg και Jonas Jönsson αντίστοιχα. Όταν λοιπόν παρέλαβα το υλικό από την εταιρεία και έκανα unzip τον φάκελο, ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά κοιτώντας και μόνο το εξώφυλλο. Δυστυχώς δεν είμαστε πλέον στα ‘80s, όσο και αν κάποιοι αρνούνται πεισματικά. Θέλετε να μου πείτε ότι αυτό είναι άποψη; Σεβαστό. Για εμένα θα μπορούσαν απλά να προσλάβουν έναν άνθρωπο να τους κάνει ένα εξώφυλλο. Αλλά και πάλι δεν θα ήταν τίμιο.
Αυτό γιατί πραγματικά στην σχεδόν μια ώρα που διαρκεί το άλμπουμ δεν μπόρεσε να με κρατήσει ούτε ένα λεπτό. Δυστυχώς, κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, το άλμπουμ υστερεί σε φαντασία και μελωδίες. Ναι μεν υπάρχουν κάποιες, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Μέχρι και ο τραγουδιστής του σχήματος, Tobias Jonsson, στα δικά μου αυτιά ηχεί σαν ένας κλώνος του θεού Graham Bonnet.
Συνοψίζοντας λοιπόν, αυτό που για εμένα λείπει από τους Arctic Rain, πέραν της ταυτότητας, είναι η έλλειψη φαντασίας κατά την περίοδο των συνθέσεων. Εύκολα μπορείτε να πάτε παρακάτω.
3/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
