Αυτό και αν είναι ένα πολύ ισχυρό come-back στην Thrash σκηνή! Οι παλαίμαχοι Δανοί Thrashers Artillery με σχεδόν εικοσιπέντε χρονάκια στις πλάτες του συγκροτήματος και έπειτα από δέκα χρόνια απουσίας από τον χώρο του στούντιο ήρθαν να ξεσκονίσουν την φήμη τους. Για όσους δεν έχουν επαφή με το συγκρότημα να θυμίσω πως οι πλέον γκριζομάλληδες παίζουν Progressive Thrash και έχουν αφήσει πολλούς νεκρούς με δίσκους λουκούμια όπως τον ”By Inheritance” και ”Terror Squad”. Το νέο line up διαφέρει κατά μόνο στα φωνητικά όπου προσέλαβαν τον κατά πολύ νεότερό τους Soren Nico Adamsen ο οποίος αποδίδει σε έναν εξαιρετικό βαθμό. Ευτυχώς ο δίσκος διαφέρει πολύ από την άτυχη προσπάθειά τους να ανέβουν ξανά στο μουσικό στερέωμα βγάζοντας τον δίσκο ”B.A.C.K.” το 1999. Τα πρώτα πέντε από τα δέκα συνολικά κομμάτια είναι ουσιαστικά όλο το ζουμί του δίσκου γιατί εκεί βρίσκονται όλες οι φοβερές μελωδίες και τα πορωτικά riffάκια που είναι ότι πρέπει για να χτυπιέσαι ωσάν το χταπόδι στα βράχια (χεχε άμα δεν το’λεγα δεν θα ησύχαζα). Καταφέρνουν και συνδυάζουν τα riff οδοστρωτήρες με μελωδικές γραμμές και έτσι τα κομμάτια γεμίζουν πολύ και δεν γίνονται κουραστικά γιατί δεν κρατάνε το ίδιο υφάκι συνέχεια. Εκεί βέβαια και πατάει και η φωνάρα του Adamsen που αρκετές φορές προσθέτει μία τραχιά χροιά στην φωνή του για να δώσει δύναμη στα κομμάτια σε ότι σημείο το απαιτεί. Το αρνητικό μην του δίσκου είναι ότι από την μέση και έπειτα κάνει μια μικρή κοιλία και οι συνθέσεις δεν είναι τόσο καλοδουλεμένες όσο θα έπρεπε. Ευτυχώς τα σόλο καλύπτουν λιγάκι αυτό το κενό. Η παραγωγή είναι άριστης ποιότητας δίνοντας στις κιθάρες τον απαραίτητο ”τραγανό” ήχο που απαιτείται στην Thrash αλλά ταυτόχρονα κρατώντας τον ήχο τους δεμένο και σφιχτό χωρίς να απλώνεται δεξιά αριστερά σαν το χταπόδι(μανία με τα χταπόδια με έπιασε..). Για να λέμε και την αλήθεια ο δίσκος δεν μπορεί να φτάσει τα παλιά τους μεγαλεία αλλά τα πλησιάζει σε έναν σημαντικό βαθμό και είναι μια πολύ καλή δουλειά για come-back. Ελπίζω να συνεχίσουν έτσι, με το ένα πόδι στον τάφο και το άλλο στην Thrash!
7.5 / 10
Ηλίας Μαρόγλου
