Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το ποιοτικό black metal αποτελούσε και αποτελεί Ευρωπαϊκή υπόθεση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γι’ αυτό και κάθε κυκλοφορία εκτός Γηραιάς Ηπείρου, αντιμετωπίζεται με κάποια καχυποψία αλλά και με έκπληξη. Οι Νεοϋορκέζοι Black Anvil, στην τρίτη δουλειά τους με τίτλο “Hail Death”, αλλάζουν δραστικά τον ήχο τους σε σχέση με τον προκάτοχό του, “Triumvirate” (του οποίου την κριτική μπορείτε να διαβάσετε εδώ), δίνοντας επιχειρήματα και στους έκπληκτους, και στους καχύποπτους. Κατ’ αρχήν, ο δίσκος δεν μπορεί να θεωρηθεί παραδοσιακός black metal δίσκος. Στ’ αυλάκια του παίζουν πολλά περισσότερα πράγματα, δίνοντάς του έναν δικό του χαρακτήρα, και κακώς η μπάντα αυτοπροσδιορίζεται (πλέον) ως black/thrash. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει μουσικά περίπου ο μισός δίσκος και φυσικά όλα σχεδόν τα φωνητικά. Το εναρκτήριο “Still Reborn” με την ακουστική εισαγωγή και την groove-άτη φιλοσοφία διαδέχεται ένα λυσσαλέο κύμα blastbeats και κλασσικών black κιθαριστικών riffs, με τα “Redemption Through Blood” “Eventide” και “GNON” που ακολουθούν, να ακολουθούν παρόμοιες φόρμες. Η διαφοροποίηση εντοπίζεται σε τραγούδια όπως το αργόσυρτο “Until the End” που παραπέμπει στα επικά τραγούδια των Bathory, το “N” που είναι καραμπινάτο doom και το πολύ heavy doom εντεκάλεπτο “Next Level Black”. Τα σόλο του δίσκου είναι ως επί το πλείστον βασισμένα στα blues, γεγονός που αποδομεί τον Ευρωπαϊκό αέρα που έβγαζε ο δίσκος στο πρώτο του μισό. Οι Black Anvil πάντως δεν δείχνουν να κωλώνουν ν’ ακολουθήσουν την έμπνευσή τους όπου και να τους πηγαίνει, και αυτό μόνο θετικά μπορεί να το εκλάβει κανείς. Μεγάλη έκπληξη αποτελεί η κάπως ανορθόδοξη επιλογή του κομματιού των KISS, “Under The Rose”, η οποία όμως λειτουργεί άψογα, καθώς πρόκειται για ένα παραγνωρισμένο φοβερό prog-rock κομμάτι στην αρχική του εκτέλεση, το οποίο η μπάντα καταφέρνει να μετατρέψει σε έναν επικότατο επίλογο για τον δίσκο της. Αν μη τι άλλο, η ικανότητα ενός συγκροτήματος να κάνει καλές και ενδιαφέρουσες διασκευές αποδεικνύει πως έχει τη στόφα να γίνει κάτι μεγάλο. Το “Hail Death” θα γίνει το άλμπουμ που οι blacksters θ’ αγαπήσουν να μισούν, ενώ το λιγότερο φανατισμένο κοινό θα βρει μια ποιοτική και τίμια μπάντα με στοιχεία που καλύπτουν πολλά γούστα.
7/10
Νίκος Κεφαλίδης
