Αγαπώ, εκτιμώ, σέβομαι και παρακολουθώ στενά τις κυκλοφορίες της Transcending Obscurity καθώς τα τελευταία χρόνια μας έχει προσφέρει πάρα πολλά διαμαντάκια από το extreme underground, κάποιες επιλογές της όμως μου προκαλούν ακόμα απορία. Προφανώς κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά κάποια πράγματα παραείναι εξώφθαλμα για να τα παραβλέψεις.
Βέβαια, στην περίπτωση των As The World Dies λογικά έπαιξε ρόλο το PR, μιας και αυτό το νέο project αποτελείται από μέλη των Memoriam και Pemphigoid. Αυτοί με τη σειρά τους έφεραν εκλεκτούς καλεσμένους στο δίσκο, τρεις τραγουδιστές totem του death metal, τους Karl Willets (Memoriam, ex-Bolt Thrower), David Ingram (Benediction, Hellfrost And Fire) και Kam Lee (Massacre). Οπότε, κάπου καταλαβαίνω τη βιασύνη της εταιρίας να τους υπογράψουν.
Αν όμως άκουγαν το τελικό αποτέλεσμα πιστεύω πως τελικά θα δίσταζαν πάρα πολύ. Κι αυτό γιατί το progressive death metal τους είναι καλοπαιγμένο, αν και κοινότυπο, αλλά ο ήχος είναι τόσο πολύ πλαστικός που αφαιρεί όλον τον αυθορμητισμό και την ενέργεια των συνθέσεων. Η ηχητική επεξεργασία καταντά το δίσκο ένα άψυχο κουφάρι, που ενώ είχε τις προοπτικές και τις δυνατότητες για κάτι καλό και ενδιαφέρον, χάνει όλη του τη δυναμική και την προοπτική.
Πραγματικά, είναι μεγάλο κρίμα μια οποιαδήποτε δουλειά να χαντακώνεται απίστευτα από έναν τόσο ψεύτικο και πλαστικό ήχο. Είναι σα μια αντικειμενικά όμορφη γυναίκα να πλακώνεται στις πλαστικές επεμβάσεις και να αλλοιώνει εντελώς τα χαρακτηριστικά της προς το πολύ χειρότερο, σε τρομακτικό επίπεδο. Ειλικρινά αδυνατώ να συλλάβω το πώς τα μέλη του συγκροτήματος δέχτηκαν έναν τόσο απαράδεκτα ψεύτικο ήχο στη μουσική τους. Αν είστε πάντως από αυτούς που μπορούν να ανεχτούν αυτόν τον ήχο και να παραβλέψουν το ηχητικό αποτέλεσμα, θα απολαύσουν έναν αρκετά καλό δίσκο για το είδος, χωρίς καινοτομίες και φανφάρες πάντως. Εγώ όμως θα πω απλά: «όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε πικάπ και CD-Player».
4/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
