Οι Atmosfear είναι μια μπάντα από τη Γερμανία και η τρίτη τους κυκλοφορία ονομάζετε Zenith. Τα παλικάρια παίζουνε progressive σε στυλ των Dream Theater και Evergrey χωρίς φυσικά να φτάνουνε στην ποιότητα τα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς είναι ότι τα τραγούδια τους είναι πάρα πολύ βαριά και σε συνδυασμό με τις χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες δίνουν έναν άλλον τόνο στα τραγούδια, πιο καταθλιπτικό θα έλεγα. Μέσα στον δίσκο υπάρχουν πάρα πολλές εναλλαγές και πάρα πολλές καλές ιδέες με τα πλήκτρα να έχουνε σε πολλά σημεία πρωταγωνιστικό ρόλο. Ευτυχώς κατά τη γνώμη μου δεν αναλώνονται στο να γεμίζουν τα τραγούδια με τεχνικά σημεία και άπειρα σόλο αλλά κοιτάνε το πως να μεταφέρουν τα συναισθήματα των τραγουδιών τους στον ακροατή. Σε αυτό φυσικά συμβάλουν και οι διάρκειες των τραγουδιών καθώς τους δίνετε οι δυνατότητα να πειραματιστούν πάρα πολύ μέσα στα κομμάτια. Μοναδικό άσχημο σημείο που βρίσκω στον δίσκο είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά οι μεγάλες διάρκειες σε κουράζουνε. Ίσως θα μπορούσαν να περιορίσουν λιγάκι τη διάρκεια και τότε θα μιλάγαμε για έναν άψογο δίσκο και από πλευράς συνθέσεων και από πλευράς παραγωγής η οποία είναι αρκετά καλή. Αρκετά καλή κυκλοφορία με πολλές καλές ιδέες.
7/10
Άκης Μυστιλόγλου
