Η Γερμανικής καταγωγής μπάντα από το Βισμπάντεν έκανε το ντεμπούτο τους με το άλμπουμ “In Concretion” το 2014 και από τότε έχει κυκλοφορήσει άλλους τρεις δίσκους, συμπεριλαμβανομένου του “Articifial Void”, ο οποίος αποτελεί διάδοχο του περσινού “Covenant”. “Ειδικεύονται” στο μοντέρνο στυλ της progressive metal (σ.σ.: ό,τι να ’ναι δηλαδή). Γενικά πιστεύω το είδος αυτό είναι πολύ καινούριο, δεν ακούγεται σχεδόν από κανέναν (σ.σ.: συμπεριλαμβανομένου και εμένα) και δεν έχει μέλλον. Η μουσική αυτή στοχεύει πολύ μεγάλο κοινό έχοντας πολλές επιρροές, αλλά στην τελική και ο ήχος δεν είναι καλός και το κοινό πολύ μικρό.
Ο δίσκος πάντως είναι αυτό που λέει, στο περίπου. Δεν θα τον χαρακτήριζα progressive αλλά πιο πολύ alternative metal. Χρησιμοποιεί πολύ μπάσο και μεγάλα κενά στα φωνητικά. Λίγο πολύ δεν μπορείς να προσδιορίσεις την ταυτότητα του. Αλλόκοτος και πολύ επαναλαμβανόμενος σε κάθε άκουσμα του αλλά διαφορετικός από τραγούδι σε τραγούδι. Γενικά δεν ξέρει τι θέλει και αυτό δεν μου κάθεται καθόλου καλά, όχι μόνο εμένα αλλά φαντάζομαι και σε πολλούς άλλους ακροατές
Ο δίσκος έχει διάρκεια λίγο λιγότερο από μια ώρα (σ.σ.: 55 λεπτά) με δώδεκα κομμάτια στα οποία δεν βρήκα ούτε ένα αξιόλογο κομμάτι (για τα δικά μου γούστα πάντα). Από την αρχή του “Prototype” που με αυτό ανοίγει ο δίσκος μέχρι το τέλος του “Closure” που κλείνει η εμπειρία μου ήταν κάτω του μετρίου. Με άκυρες εναλλαγές, άσχημο ήχο και κακό τελικό “προϊόν” οι Γερμανοί δεν εντυπωσιάζουν ούτε στο ελάχιστο (σ.σ.: επαναλαμβάνω πάντα με τις δικές μου αρεσκείες).
Υπάρχει φως στο τούνελ για την μπάντα; Εγώ λέω όχι! Αλλά από ότι φαίνεται με τις προηγούμενες δουλειές τους και την επιμονή τους σε αυτό το είδος έχουν πίστη στον εαυτό τους και αυτό βγαίνει πάντα σε καλό. Τι να πω μπορεί στο μέλλον να μεγαλώσει το κοινό τους και να διαψευστώ. Πάντως για κάποιον που ψάχνεται για καινούρια ακούσματα και κάτι φρέσκο θα του έλεγα να περιμένει αυτήν την κυκλοφορία.
3/10
Χρήστος Αυγερινός
[email protected]
