Την άποψη μου για το metalcore την έχω έκφραση αρκετές φορές και η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και ιδιαίτερος fan έως καθόλου μπορώ να πω! Πόσο αν συνδυάζεται με progressive στοιχεία που απλά θέλουν να επιδείξουν τι μπορούν να κάνουν στην κιθάρα.
Οι Unprocessed ανήκουν σε αυτή την σφαίρα δηλαδή progressive/metalcore με κάποιες εναλλαγές φωνητικών και… απίστευτα πλήκτρα, παρά πολύ καλή ατμόσφαιρα και τρομερά αξιόλογη δουλειά στα τύμπανα. Όσο περίεργο μπορεί να ακουστεί, ο δίσκος διακατέχεται από ένα αιθέριο συναίσθημα όπου δένει απίστευτα καλά και με το εξώφυλλο. Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος κριτής για αυτή την δουλειά αλλά λόγω ατμόσφαιρας με κερδίσανε και αυτό κάτι λέει. Τα πλήκτρα κρατούν τον οδηγό για το συγκροτημένο χάος που δημιουργούν με τα τύμπανα και την κιθάρα. Όσο προχωράει η διάρκεια του δίσκου συνειδητοποιείς ότι δυσκολεύει και η αφοσίωση του άλμπουμ, μιας και το progressive μπλέκεται με το metalcore και ανά στιγμές με το ambient/electro! Ίσως η αποκορύφωση του δίσκου να είναι το “Meridian” που προσωπικά έχει τις ποιο ενδιαφέρουσες στιγμές.
Στην περίπτωση που έλειπαν κάποιες κοινοτυπίες που υπάρχουν (τα καθαρά αδιάφορα φωνητικά και ο τρόπος παιξίματος της κιθάρας) θα μιλούσαμε για ένα απίστευτα πειραματικό δίσκο, ιδιαίτερο. Ίσως όμως αυτές οι κοινοτυπίες να τον κάνουν και ποιο βατό για ακρόαση. Αν θες να το αφομοιώσεις θέλει χρόνο, σίγουρα όχι καθημερινό άκουσμα αλλά αρκετά ενδιαφέρον.
6.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
