Από την περιοχή Toulouse (πόσες φορές θα το πω, αλλά μου κάνει κάπως και ενθουσιάζομαι να ακούω screamo στοιχεία από Γαλλία μεριά), οι Battle of Britain Memorial έβγαλαν ένα δίσκο στους ήχους του post rock, screamo, post hard– core. Μιλούν για το ανθρώπινο γένος και κάνοντας εσωτερική αναζήτηση, ανακαλύπτουν τη φύση του. Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το είδος που υπηρετούν έχουν υπάρξει μουσικάρες που έχουν καταφέρει να μετατρέψουν ένα επαναλαμβανόμενο και υπεραναλυμένο riff σε υπερθέαμα. Οπότε πρέπει να είμαι προσεκτική σε ό, τι έχω να πω. Στις συνθέσεις τους λοιπόν δεν κατάφερα να διακρίνω κάτι το εξαιρετικό, αλλά αυτοί οι τύποι έχουν κάτι που δεν έχουν πάρα πολλές μπάντες. Συναίσθημα. Και όχι ότι κλαψουρίζουν, ούτε ότι υπερβάλλουν, αλλά πραγματικά με το πρώτο κομμάτι τους «Welcome to Rupture» αποκλείεται να αγνοήσει κανείς πόσο αληθινά παίζουν. Έχουν λοιπόν το σημαντικότερο υλικό. Αφήνουν τις κιθάρες να ουρλιάζουν και προσθέτουν screamo φωνητικά που σε κάνουν να ξεχαστείς. Θα ήθελα να τους έβλεπα σε live. Οι συνθέσεις τους όμως είναι λίγο αδύναμες. Πράγματι, με αυτούς τους τύπους ξέχασα τι έπαιζαν και ασχολήθηκα με το πώς έβγαινε και έφτανε σε εμένα.
7/10
Ήλια Τσάρα
