Αν και έχουν κυκλοφορήσει ακόμα ένα demo μετά την κυκλοφορία αυτού του δίσκου, καλύτερο δείγμα για το τι εστί “Betrayer F.T.M.” μάλλον δεν θα βρούμε. Οι Κολομβιανοί Thrashers, είναι λες και έχουν αποδράσει από τα 80s. Αρχίζοντας με το artwork, που και μόνο από την μουσική τους μπορείς να το φανταστείς. Τόσο πολυχρησιμοποιημένο είναι. Δεν ξέρω κατά πόσο θα συμφωνείτε, αλλά πιστεύω ότι ακόμα και στο thrash πρέπει να πάνε τα πράγματα λίγο πιο μπροστά. Έχει βαρεθεί ο κόσμος να βλέπει εξώφυλλα, από horror/thriller ταινίες. Εντάξη καταλαβαίνω υπάρχει μία λογική και μία θεματολογία πίσω από το συγκεκριμένο είδος, αλλά το παρακάνουν όλες αυτές οι μπάντες, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν τραγικά ο ένας τον άλλον. Στον ήχο τώρα ακούμε ένα πρώιμο thrash/punk “πάντρεμα”, που ανάλογα με το κομμάτι, σου ξεπηδούν και οι ανάλογες επιρροές, όπως Judas Priest, Maiden, αλλά και φυσικά Metallica. Οι κιθάρες από την μία θα παίζουν σε αυτό το semi – distortion tune ή που θα παίζουν τα αλά Metallica/Maiden solos, που έχουν το στυλ, αλλά όχι και την χάρη. Τα κομμάτια που αν και έχουν αρκετά καθαρό ήχο με καλή παραγωγή και μερικά “περίεργα” riffs, δεν σου βγάζουν τίποτα το ιδιαίτερο. Αυτά που μπορώ να πω ότι ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα είναι τα φωνητικά, που έχουν γεμίσει και την μισή ώρα που διαρκεί ο δίσκος. Η χροιά του Jimmy Acevedo από την μία σε αφήνει να αναγνωρίσεις τα lyrics, αλλά από την άλλη δεν μπορείς να μην διακρίνεις ότι σου ακούγεται περίεργα. Κολλάει για Thrash αλλά σε παραξενεύει ταυτόχρονα. Το άλλο ξεχωριστό σημείο είναι το μπάσο που έχει κυρίαρχο ρόλο στο “No Life Till Fury”, πανταχού παρόν, προσδίδει old – school αυθεντικότητα, που για να πω την αλήθεια δεν την χρειαζόταν έτσι και αλλιώς. Γενικά αυτό που θα δούμε, είναι ακόμα μία μπάντα που προσπαθεί να φτάσει έναν επιτυχημένο στόχο του παρελθόντος, δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο θα τον καταφέρει, αλλά σίγουρα θα πρέπει να βγάλει κάτι καλύτερο.
5.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
