To “Memoria” είναι η καινούργια -κιθαριστική θα έλεγα- δουλειά του Bill Psarras, με κομμάτια που κινούνται γύρω στο hard rock- metal. Πολύ γενικό ίσως αυτό που είπα, οπότε για να είμαι λίγο πιο συγκεκριμένη, πιστεύω πως ο συγκεκριμένος μουσικός θα άρεσε σε όσους θαυμάζουν τη φρασεολογία του David Gilmour και τα χέρια του Gary Moore. Δηλαδή σε όσους προτιμούν κιθαρίστες με επιρροές από blues, ίσως και progressive. Για να μιλήσω τώρα για τον ίδιο, εννοείται πως σαν ήχος και όσα άκουσα τεχνικά είναι άρτια δουλεμένα. Σε αυτόν όμως ξεχώρισα την απλότητά του. Δηλαδή ο Bill Psarras δεν κουράζει με σχέδια ή με περίτεχνα solos. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, μπορεί το άλμπουμ να έχανε και το σκοπό του. Και νομίζω πως αυτό που εν τέλει πετυχαίνει είναι να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Απλό ακούγεται αλλά πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει ήδη αποκτήσει την τεχνική και θα μπορούσε να χάσει το δρόμο προσπαθώντας να εντυπωσιάσει. Όσο για τα κομμάτια του, τολμώ να πω ότι συνήθως οι solo δουλειές, πόσο μάλλον αυτές που δεν πλαισιώνονται από φωνητικά δεν μπορούν ποτέ να συγκριθούν συνθετικά με κυκλοφορίες full μπαντών. Διότι στη δεύτερη περίπτωση βλέπεις κομμάτια δουλεμένα από όλες τις πλευρές. Κρίνοντας λοιπόν και όχι συγκρίνοντας, λαμβάνοντας υπόψη και το λόγο που κυκλοφόρησε ο συγκεκριμένος κιθαρίστας αυτή τη δουλειά, που προφανώς είναι να δείξει την ταυτότητά του κιθαριστικά, θα έλεγα πως το “Memoria” είναι μια αξιοπρεπής δουλειά που αναδεικνύει το μουσικό υπόβαθρο του δημιουργού του. Μου αρέσει πάντως που ακούω solo δουλειές, και που κάποιοι ασχολούνται πραγματικά με τις δυνατότητες της κιθάρας, που παρόλο που είναι ένα μουσικό όργανο που χρησιμοποιείται συνέχεια, λίγες φορές οι εκτελεστές του δίνουν την πρέπουσα σημασία.
6.5/10
Ήλια Τσάρα
