Τι και αν ξόδεψαν τέσσερα χρόνια για να δημιουργήσουν αυτό το αριστούργημα; Άξιζαν; Θα σας πω απλά ότι άξιζαν και με το παραπάνω! Με το “At The Edge Of Time” οι Γερμανοί βάρδοι μπορεί ηχητικά από άποψη παραγωγής να είναι κοντά στο προκάτοχο του “A Twist In The Myth (2006)”, από συνθετικής άποψης ο δίσκος είναι πολύ κοντά κατ’ εμέ στα χνάρια του “Imaginations From The Other Side (1995)” ενώ μπορεί κάλλιστα να διαγράψει στο διάβα του “A Night At The Opera” & “A Twist In The Myth” και να είναι η φυσική συνέχεια σε ροή δίσκων αμέσως μετά από το “Nightfall In Middle-Earth”.
Ο δίσκος ξεκινάει με το επικό “Sacred Worlds” στο οποίο η λυρικότητα των στίχων έτσι όπως τα τραγουδά ο Hansi σε συνδυασμό με τα ορχηστρικά – συμφωνικά μέρη του κομματιού και τις κλασσικές Blind Guardian μελωδίες, σε βάζουν εξ’ αρχής στο νόημα για το τι θα πρέπει να περιμένεις να ακούσεις. Ακολουθεί το “Tanelorn (Into The Void)”, το οποίο είναι ένα κλασσικό αγαπημένο Blind Guardian κομμάτι το οποίο είναι από αυτά που θα αποζητά ο οπαδός να ακούει στις συναυλίες της μπάντας. “Road Of No Release” για την συνέχεια με μια πιο prog/power δομή στην σύνθεση του και πολυφωνία στα ρεφρέν ενώ ετοιμαζόμαστε να ανεβάσουμε ταχύτητα στο “Ride Into Obsession”, με τον μετρονόμο να παίρνει φωτιά και να μας γυρίζει πίσω στο speedάτο παρελθόν, σε μέρες του “Nightfall…”.
Στο “Curse My Name” έχουμε μια κλασσική τυπική μπαλάντα τύπου “Skalds & Shadows” & “The Bard’s Song – In The Forrest”. Μελωδική, λυρική και συνάμα ονειρική. Ακολουθεί το “Valkyries”, το οποίο είναι ένα αργόσυρτο μελωδικό κομμάτι και το μοναδικό το οποίο δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Το “Control The Divine” είναι ένα νέο Blind Guardian κομμάτι της “A Twist In The Myth” φόρμουλας, απλό και λιτό δίχως πολλά πολλά σε αυτό. Ακολουθεί το “War Of The Thrones” σε μια πιο πιανιστική έκδοση σε σχέση με αυτή του single ενώ το “A Voice In The Dark” το έχουμε ήδη γνωρίσει και αυτό από το ομώνυμο single. Ο δίσκος κλείνει με το “Wheel Of Time”, ένα εννιάλεπτο έπος το οποίο το διακατέχει η συμφωνική του διάθεση λόγω της ορχήστρας και οι ανατολίτικες μελωδίες. Ο καλύτερος τρόπος για να κλείσεις αυτό το αριστούργημα.
Περιτά λόγια δεν χρειάζονται. Για πάμε δισκοπωλείο….
8,5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]