Στον καινούργιο δίσκο των Blood of the Black Owl μεταφερόμαστε σε πρωτόγνωρα μουσικά μονοπάτια, σχεδόν απάτητα, που σκοπό έχουν την ανακάλυψη και την θεραπεία του ανθρώπινου πνεύματος. Φαίνεται “κάπως”, αλλά προχωρώντας στην μουσική θα δούμε γιατί ο δίσκος βγάζει αυτό το χαρακτηριστικό. Καταρχήν ο δίσκος πρόκειται για Black/Funeral Doom, με το Black στοιχείο να βρίσκεται σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, όπου χρησιμοποιείται κυρίως για λόγους ατμόσφαιρας και μόνο ανά αραιά διαστήματα. Από την άλλη και τα εβδομήντα λεπτά του δίσκου κρατούν τους μονότονους Doom ρυθμούς όπου και μέσα σε αυτούς εξελίσσεται το ευχάριστο μουσικό αν θέλετε “παραλήρημα”, όπου μας δίνει την δυνατότητα να γίνουμε ένα με το “Light The Fires”. Αυτό που κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση είναι οι διαδοχικές αλλαγές μεταξύ της χαράς και του ανέμελου γνωρίσματος που σου βγάζουν αρχικά οι συνθέσεις, με την λύπη, την δυστυχία συνοδευόμενο από ένα σχεδόν ασήκωτο βάρος. Αφήνοντας αυτά πίσω βλέπουμε πολλά ψυχεδελικά γνωρίσματα που καταλαμβάνουν χώρο σε κάθε έμπνευση του Chet W. Scott, εκφραζόμενα κυρίως από την κλασική κιθάρα, την βαθιά χροιά της γάργαρης φωνής του, και το φλάουτο που αν και για “metal” δίσκο, βρίσκεται παντού. Για να απολαύσεις ένα δίσκο όπως αυτόν, θα πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και να αφοσιωθείς στην “εναλλακτική” του άποψη. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ελευθερώσετε το πνεύμα σας, πάντως μουσικά αξίζει. Κομμάτι που ταίριαξε με τα γούστα μου ήταν το έκτο και προτελευταίο του δίσκου “Soil Magicians” που ανεξαιρέτως από αυτό είναι και το καμάρι του δίσκου για εμένα. Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε σύνθεση και κάθε όργανο που ακούγετε στον δίσκο έχει γραφτεί και παίζεται από τον ίδιο τον Chet W. Scott.
8.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
