Δεν γνωρίζω αν έχετε υπόψιν σαν τον κύριο Pete Ahonen; Αν όχι, ο συμπαθής Φιλανδός βιρτουόζος της κιθάρας, είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά δεν γνωρίζω γιατί δεν έχει πετύχει περισσότερα πράγματα με την καριέρα του. Θυμάμαι ότι όταν είχα ακούσει το ντεμπούτο του με τους Ghost Machinery, είχα ενθουσιαστεί, χαρακτηρίζοντας τον, τον διάδοχο του Timmo Tolkki. Ο Ahonen έχει μια ικανότητα να γράφει μελωδικά power metal τραγούδια, με την ίδια ευκολία που είχε ο Tolkki κάποτε. Οι Burning Point είναι μια από τις τέσσερις μπάντες που έχει κάτω από την επιμέλεια του ο Ahonen και η τελευταία στην οποία κρατούσε το ρόλο του τραγουδιστή. Πλέον και σε αυτή την μπάντα, ο mastermind, θα επικεντρωθεί στις κιθάρες του και στα δεύτερα φωνητικά, αφού η καινούργια προσθήκη στα φωνητικά των Burning Point, είναι ένα αρκετά δυνατό όνομα, αυτό της Nitte Valo, πρώτης τραγουδίστριας των Battle Beast.
Το ομώνυμο άλμπουμ έρχεται να μας συστήσει την Valo στον ήχο των Burning Point, αλλά σαν κυκλοφορία, κάπως με μπερδεύει. Έχουμε 5 καινούργια κομμάτια (αν λάβουμε υπόψιν μας και τη διασκευή στο κλασσικό “I’ve Had Enough (Into The Fire)” των Kiss) και 6 επαναηχογραφήσεις., Εδώ η AFM και οι Burning Point κάπου μου τα χαλάνε. Για ποιο λόγο μετά από 3 χρόνια η μπάντα κυκλοφορεί μια τέτοια κυκλοφορία με μόλις 5 καινούργια κομμάτια, αντί να κάνουν το τίμιο και να κυκλοφορήσουν ένα full album με ολοκαίνουργια τραγούδια και ένα bonus CD στο οποίο θα μπορούσαν να έχουν τις επανεκτελέσεις με την Valo; Δεν ξέρω, αλλά δυστυχώς, σαν κίνηση, περισσότερο σαν αρπαχτή μου κάνει.
Τέλος πάντων, τα καινούργια κομμάτια ακούγονται πολύ δυνατά, έχοντας μια Priest αισθητική σε αυτά και μια μεγαλύτερη δυναμική, από ότι μας είχαν συνηθίσει οι Burning Point. To “In The Shadows” για παράδειγμα που ανοίγει το δίσκο, είναι ένας power metal δυναμίτης, ενώ το “Find Your Soul” είναι ένα speed power metal κομμάτι που θα μπορούσε να υπάρχει σε οποιονδήποτε δίσκο τον Stratovarius. To “My Darkest Times” είναι αρκετά πιο μελωδικό και σχεδόν μπαλαντοειδές, βγάζοντας προς τα έξω την πιο μελό πλευρά των Burning Point. Σε ακόμα πιο μελωδικές φόρμες το “Queen Of Fire”, αργό αλλά βαρύ σαν ογκόλιθος, με ένα πολύ μελωδικό ρεφρέν όπου η Valo βγάζει όλο το ταλέντο της προς τα έξω. Όσον αφορά τη διασκευή στο “I’ve Had Enough (Into The Fire)” των Kiss, είναι πολύ ωραία παιγμένο, δίνοντας το προσωπικό στίγμα των Burning Point, κάνοντας το κομμάτι ένα πολύ ωραίο μελωδικό power metal ύμνο.
Όσον αφορά τις επανεκτελέσεις των ‘κλασσικών’ κομματιών των Burning Point, σίγουρα αυτές έχουν πολύ καλύτερο ήχο από τα πρωτότυπα και δεν μπορεί να υπάρχει σύγκριση μεταξύ των φωνητικών ικανοτήτων του Ahonen και της Valo. Η Valo απογειώνει τα κομμάτια με την χαρακτηριστική της φωνή, όπως για παράδειγμα στα “Dawn Of The Ancient War” ή στο ατμοσφαιρικό “All The Madness”, όπου η διαφορά είναι εμφανέστατη. Μην φανταστείτε ότι ο Ahonen είναι παράφωνος, απλά η διαφορά είναι εμφανής. Η μόνη ένσταση που έχω για τις επανακτελέσεις, είναι ότι θα περίμενα μια διαφοροποίηση στον τρόπο που η Valo ερμηνεύει τα κομμάτια, αφού είναι πολύ πιστή στις αρχικές εκτελέσεις, χωρίς να βάζει την προσωπική της σφραγίδα. Η κοπέλα έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες από τις κορώνες στα ρεφρέν και στις high pitched νότες, στις οποίες την έχει αναγκάσει μάλλον ο Ahonen.
Αν αφαιρέσουμε την αρπαχτή της κατάστασης, το “Burning Point” περιέχει 11 μελωδικούς power metal ύμνους, που δεν θα αφήσουν ασυγκίνητο οποιονδήποτε οπαδό του power metal. Η προσθήκη της Valo φαίνεται να έχει δώσει καινούργια ώθηση στην μπάντα και το μόνο που μένει είναι να δούμε και την πρώτη κανονική full length δουλειά των Burning Point, για να κρίνουμε κατάλληλα. Η κυκλοφορία πάντως προτείνεται μόνο για αυτούς που δεν ξέρουν την μπάντα και θέλουν να γνωρίσουν τους Burning Point. Οι οπαδοί της μπάντας μάλλον θα πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη για μια κυκλοφορία που θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο τίμια και από την εταιρεία αλλά και τους ίδιους τους Burning Point.
Για την μουσική: 8,5 /10
Για την κυκλοφορία: 5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
