Με πολύ καυστικούς τίτλους όπως πάντα στα κομμάτια τους, οι C.O.D.C. κάνουν ένα δυναμικό come back 7 χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία, και επανέρχονται με το “Psalms Of the Grand Destroyer”. Πιο grindcore από ποτέ και με μία παραγωγή άψογη, μπορώ πλέον να πω σχεδόν με σιγουριά πως ο καθένας στο είδος του έχει βρει τις ισορροπίες. Και λέω σχεδόν, γιατί ενώ το κάθε μέλος είναι καλό στον τομέα του, δεν λειτουργούν σαν σύνολο. Δηλαδή, αυτό που παρατήρησα, είναι πως γενικά είναι ένας ανορθόδοξος δίσκος. Αποτελείται από 15 τραγούδια και η διάρκεια του δίσκου είναι μόλις μισή ώρα. Ηχητικά, είναι σαν να έχουν ενωθεί οι κιθάρες με τα drums και τα φωνητικά με όλα αυτά. Δεν κολλάνε μεταξύ τους και δεν υπάρχει ο κατάλληλος ρυθμός, ούτε στις κιθάρες αλλά πόσο μάλλον στα drums, για να θεωρηθεί πως κάτι-κάποιος κρατάει το μέτρο και δίνει tempo. Ενώ λοιπόν, στέκονται επάξια στο death-grindcore εδώ και 12 χρόνια και είναι καλοί μουσικοί, κάτι δεν τους πήγε καλά στην πορεία και η μίξη δεν έχει γίνει καλά-πέραν του ότι με κομμάτια 11 δευτερολέπτων και αμέσως μετά 4 λεπτών ο ίδιος ο ακροατής χάνει τη μπάλα. Μεμονωμένα τα στοιχεία που πλαισιώνουν τον δίσκο συνθετικά είναι ωραία στο άκουσμα, αλλά λείπουν τα βασικά. Και πόσο επιτρέπεται αυτό μετά από 12 χρόνια στον χώρο…?
6/10
Μαρία Θεοδωράκη
