AlbumsΚριτικές

Conclave – Dawn Of Days (Argonauta)

Από τη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών μας έρχεται το κουαρτέτο των Conclave. Το συγκρότημα σχηματίστηκε προ εξαετίας, περιλαμβάνει μέλη των Warhorse και Desolate και το Dawn Of Daysαποτελεί τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους. Έχει προηγηθεί τοSins Of The Eldersτου 2016, στο οποίο υπεύθυνος για τις κιθάρες ήταν ο Terry Savastano, ο οποίος ήταν αναμειγμένος με μπόλικα σχήματα τις τοπικής σκηνής. Σε αυτό τον δίσκο, τη θέση του πίσω από την ταστιέρα έχει αντικαταστήσει ο Chris Giguere.

Όσοι τυχαίνει να γνωρίζουν κάποια ή κάποιες από τις προαναφερθείσες μπάντες, ξέρουν τι περίπου να περιμένουν από το Dawn Of Days. Το συγκρότημα επιδίδεται σε μια τιμιότατη μίξη doom, sludge και death χαμηλών ταχυτήτων, στο οποίο την παράσταση κλέβουν οι αρκετά ευρηματικές ενορχηστρώσεις και οι τεχνηέντως τοποθετημένες πινελιές κλασικού metal στα δεύτερα φωνητικά και τις κιθάρες.

Φαίνεται να έχουν βρει τη χρυσή τομή στα πάντα. Αργόσυρτα doom περάσματα που δε λαμβάνουν όμως τη συνηθισμένη διάρκεια και έκταση που συναντά κανείς σε μια τυπική μπάντα του είδους, sludge αλλά me αρκετά μελωδικά κιθαριστικά leads που προσδίδουν κάποιο αντίβαρο στη φυσική σαπίλα του ήχου, death αλλά χωρίς να λείπει η ατμόσφαιρα και οι πιο ήπιες ταχύτητες. Το συγκρότημα φαίνεται να έχει βρει τον ήχο του και να ξέρει ακριβώς πως θέλει να ακουστεί.

Η τραγουδοποιία τους δε θα αφήσει παραπονεμένο τόσο τον μέσο φίλο των Doomsword, όσο και ακροατές που κινούνται στο stoner φάσμα αλλά απολαμβάνουν συγκροτήματα με λιγότερο groove και περισσότερη επιθετικότητα. Χωρίς να σημαίνει ότι το groove στοιχείο απουσιάζει εντελώς, απλώς δεν πρωταγωνιστεί στον ήχο τους σε βαθμό που αυτό συμβαίνει σε σχήματα καθαρά stoner ιδεολογίας. Το προτελευταίο κομμάτι Thrown Of Spikesαποτελεί την πιο αργόσυρτη, doom στιγμή του δίσκου και γι’ αυτό αποτελεί το προσωπικό μου αγαπημένο. Είναι θέμα προτίμησης όμως, καθώς η μπάντα φαίνεται να τα πηγαίνει αρκετά καλά και στις γρήγορες ταχύτητες και τις πιο death/sludge στιγμές της – λέγε με καιDeath Blows Cold.

Η ισορροπία που έχουν επιτύχει, ακροβατώντας ανάμεσα σε διαφορετικά είδη και στυλ είναι αξιοπρόσεκτη και αβίαστη. Ο επίλογος του δίσκου, Suicide Funeral, είναι ένα δεκατριάλεπτο κομμάτι στο οποίο επιχειρούν να ενσωματώσουν ταυτόχρονα όλες τις μουσικές προσωπικότητες τους και τα καταφέρνουν πολύ καλά, σε βαθμό να είναι από τις εξαιρέσεις συγκροτημάτων που οι μεγάλες διάρκειές τους πάνε πολύ. Και φτάσαμε να το πω εγώ αυτό. Όχι, δε σας κάνω σήμα ότι με έχει απαγάγει κάποιος και χρειάζομαι βοήθεια, απλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις σε κάθε κανόνα. Τιμιότατη και άκρως συνειδητοποιημένη περίπτωση που μαζί με σχήματα σαν τους LaCasta αποδεικνύει ότι όταν έχουν κέφια και θέλουν στην Argonauta, μπορούν να ρίξουν στο τραπέζι προστάσεις ουσίας.

7/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X