Δισκογραφική επιστροφή για την θρυλική τριάδα από την Στοκχόλμη, μετά από έντεκα χρόνια απουσίας. Οι Count Raven σχηματίστηκαν το 1989, κυκλοφόρησαν τέσσερις δίσκους πολύ αξιόλογου doom metal και διαλύθηκαν το 1998. Επέστρεψαν στην ενεργό δράση μια πενταετία αργότερα, για να κυκλοφορήσουν έναν ακόμη δίσκο το 2009. Από τις τάξεις της μπάντας έχουν περάσει ονόματα όπως οι Christian Linderson (Lord Vicar, ex-Saint Vitus) και Fredrik Jansson (Angel Witch, ex-Witchcraft). Η τωρινή τους σύνθεση απαρτίζεται από τους Dan “Fodde” Fondelius στην κιθάρα, την φωνή και τα πλήκτρα, Jens Bock στα τύμπανα και Samuel Cornelsen στο μπάσο.
Τι έχουν να που οι Count Raven και το “The Sixth Storm” τους όμως εν έτει 2021; Από ό,τι φαίνεται πολλά. Ο δίσκος διαθέτει εννέα υπέροχα κομμάτια παλιομοδίτικου doom metal, από εκείνο που μόνο Σουηδοί ξέρουν να παίζουν τόσο καλά. Τα οποία χωρίς ίχνος υπερβολής, είναι ό,τι πιο Black Sabbath μπορεί να ακούσει κανείς μετά τους ίδιους τους Black Sabbath. Σε αυτό συντελεί και η ομοιότητα της χροιάς του Dan Fondelius με εκείνη του Madman. Με τον Σουηδό να είναι λιγότερο ένρινος αλλά εξίσου θεατρικός.
Ανάμεσα στα κομμάτια, ξεχωρίζουν το εναρκτήριο “Blood Pope” και το “Heaven’s Door”. Η επιβλητική εισαγωγή του πρώτου με το εκκλησιαστικό όργανο θέτει τον τόνο ολόκληρου του δίσκου. Το δεύτερο είναι από τις ωραιότερες συνθέσεις που έχουμε ακούσει φέτος σε αυτόν τον ήχο. Μελωδικότερο σε σχέση με τα υπόλοιπα αλλά με το ίδιο βαριά και ασήκωτα riffs. Και μια αίσθηση που σου αφήνει την εντύπωση του κλασικού από την πρώτη κιόλας ακρόαση.
Το occult rock στοιχείο είναι παντού διάχυτο στην μουσική τους αλλά εμφανίζεται σε εντονότερο βαθμό στο “Baltic Storm”. Τα χορωδιακά μέρη στο τελείωμα του τραγουδιού, ίσως θυμίσουν σε παλιότερους αναγνώστες τους Αυστριακούς prog rockers Gallows Pole. Το σχεδόν δωδεκάλεπτο έπος “Oden” που ακολουθεί, υπερτονίζει κάτι πολύ βασικότερο της συνθετικής κι εκτελεστικής μαεστρίας, που είναι σχεδόν δεδομένες για πολύ κόσμο. Και αυτό είναι η εκτός συναγωνισμού αντίληψή τους για το τι εστί doom metal. Είναι κάτι σαν μυστικό συστατικό, κάπου ανάμεσα στο κιθαριστικό drone και τα επικά refrain.
Θα περίμενε κανείς το “The Sixth Storm” να είναι ένας δίσκος χωρίς εκπλήξεις. Αλλά την διαφορά δεν την κάνει πάντοτε μια αντισυμβατική ιδέα ή ένας νεωτερισμός. Ίσως γι’ αυτό οι παλιοί του ήχου παίζουν καλύτερα από τους νεότερους. Η προαναφερθείσα αντίληψή τους είναι ενδεικτική της προσαρμογής τους στο ζητούμενο: δεν μονολογούν μουσικά, συνδιαλέγονται. Δεν είναι άψογοι γιατί δεν πρέπει να είναι άψογοι. Η παραγωγή και το υλικό αντανακλά το 2021 αλλά όταν χρειάζεται μπορεί να κάνει εξαιρέσεις.
Η μουσική είναι όμορφη σε βαθμό εστετισμού και οι φαινομενικά δυσκολοχώνευτες μακροσκελείς συνθέσεις ρέουν σαν νεράκι. Ο δίσκος είναι καθαρό doom metal αλλά κάθε κομμάτι είναι όσο doom, gothic ή heavy θέλει να είναι. Γι’ αυτό κι ο λόγος ύπαρξης ενός τέτοιου δίσκου δεν είναι να αποτελέσει μόνο σπουδή του ακροατή πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο παρακλάδι. Ακόμα κι ένας πεπειραμένος μουσικόφιλος χρειάζεται που και που μια υπενθύμιση ότι το εύηχο δεν σημαίνει απαραίτητα συνθετικά καλό και ο συναισθηματισμός δεν συνεπάγεται αυθεντικό συναίσθημα. Το “The Sixth Storm” αποσαφηνίζει την δυσδιάκριτη αλλά αναντίλεκτη διαφορά μεταξύ τέτοιων εννοιών.
9/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
