Eπιστροφή για τους Δανούς Section A με την τρίτη τους κυκλοφορία η οποία έχει τον απλό τίτλο Sacrifice. Εδώ πέρα με το που ξεκινάει ο δίσκος βλέπουμε ότι έχει εξαφανιστεί το Progressive στοιχείο που είχαν στους προηγούμενους τους δίσκους και έχουνε δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στα heavy ριφ στις κιθάρες και στις μελωδικές γραμμές. Αυτό είναι και καλό και κακό. Το αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι πολύ οπαδοί θα ξενερώσουνε με αυτή τη στροφή της μπάντας καθώς θα προτιμούσανε σίγουρα τις progressive στιγμές της μπάντας. Το θετικό είναι ότι και στις heavy συνθέσεις τα παιδιά το πάνε μια χαρά. Τα ριφ στις κιθάρες είναι πάρα πολύ ωραία δομημένα, τα σόλο στις κιθάρες είναι ιδιαίτερα τεχνικά και τα φωνητικά είναι άψογα χωρίς να έχουνε καμία υπερβολή μέσα τους. Η παραγωγή είναι αρκετά καλή και γενικά δεν μπορώ να πω ότι βρήκα κάτι αρνητικό σε αυτόν τον τομέα. Η μοναδική ένσταση που έχω είναι πρώτα στο ότι έχουν εξαφανιστεί τα progressive στοιχεία τους, χωρίς αυτό να σημαίνει το ότι είναι άσχημα αυτά τα τραγούδια και επίσης ένα άλλο αρνητικό που εντόπισα είναι ότι τα τραγούδια δεν έχουν την απαιτούμενη ποικιλία. Από κάποιο σημείο και μετά σου φαίνεται ότι ακούς το ίδιο πράγμα. Θα ήθελε λίγο παραπάνω ποικιλία κατά τη γνώμη μου. Γενικά είναι ένας δίσκος ο οποίος δεν πιστεύω ότι θα φιγουράρει στις καλύτερες κυκλοφορίες αλλά πιστεύω ότι έχει αξιόλογα δείγματα γραφής κομματιών. Ακούγεται ευχάριστα κατά τη γνώμη μου.
7/10
Άκης Μυστιλόγλου
