Οι Σουηδοί Crazy Lixx είχαν κάνει κάποια αίσθηση πριν από μερικά χρόνια στη γενέτειρά τους -και όχι μόνο- με το ντεμπούτο τους “Loud Minority“, κάτι που τους έκανε να προσδωκούν σε μία ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση από περισσότερο κοινό. Στην πορεία εξέλιξαν ελαφρώς τον ήχο τους (“New Religion“, 2010), για να φτάσουν σήμερα στον τρίτο πλέον δίσκο τους. Το νέο “Riot Avenue” έχει μερικά πολύ καλά στοιχεία στις συνθέσεις του, όπως αστραφτερά riffάκια και άψογη φωνή-νιαούρισμα από ένα μάγκα Danny Rexon πίσω από το μικρόφωνο, που κάνει την ακρόαση όσο γίνεται πιο εύκολη. Δυστυχώς όμως, το τελικό σύνολό του δεν ξεφεύγει από τα γνωστά πια sleaze/hair/glam rock προβλέψιμα κλισέ, κάτι το οποίο πιστεύω πως τους κρατάει στάσιμους δισκογραφικά. Στίχοι ίδιου ύφους, βαρετά solos ενώ συγκριτικά, τα καλά τραγούδια είναι πολύ λιγότερα από τα άσχημα. Κάτω του μετρίου και στην ποιότητα του ήχου, καθώς μετατρέπει ό,τι αξιόλογο έχει περισσέψει σε καλή αφορμή για ύπνο. Διαθέτει, παρόλαυτα, ένα φιλότιμο ρυθμό στο rhythm section του που σε αποτρέπει από το να μείνεις παγερά αδιάφορος. Εννοείται όμως πως αυτό δεν είναι επαρκές. Το “Riot Avenue” δεν έχει ούτε ένα κομμάτι που μπορείς να πεις ότι ξεχωρίζει από τα άλλα, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να το ξανακούσουμε. Ωστόσο, αν τελικώς θελήσετε να ασχοληθείτε με Crazy Lixx, καλύτερα να το κάνετε ακούγοντας τα 2 προηγούμενα.
2/10
Χάρης Μπελαδάκης
