Crystal Eyes – Killer (Massacre)

Οι Γερμανικές Power Metal μπάντες χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: Στους πασίγνωστους πρωτοκλασάτους με τον μεγάλο όγκο οπαδών που ότι και να κάνουν έχουν έναν σεβαστό αριθμό «μόνιμων» οπαδών που είναι πάντα κοντά τους ότι και να κυκλοφορήσουν και στους δευτεροκλασάτους από άποψη αναγνωρισιμότητας, αυτούς τους ακούραστους εργάτες που παλεύουν κάθε φορά να βγάλουν το καλύτερο αποτέλεσμα μπας και ανέβουν κατηγορία, αυτούς που συντηρούν τη σκηνή όταν οι «μεγάλοι» κυκλοφορούν πατάτες και απογοητεύουν. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι Crystal Eyes με την αξιόλογη εικοσαετή παρουσία τους στον χώρο και την δυσανάλογα μικρή επιτυχία. Αυτό δεν τους εμπόδισε να κυκλοφορήσουν στο παρελθόν αλμπουμάρες, κάτι που δεν αλλάζει και αναφορικά με τον νέο δίσκο τους “Killer”. Κλασσικός τευτονικός δίσκος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, προσκυνάνε την αγία τριάδα Kai Hansen – Iron Maiden – Running Wild, πράγμα που σημαίνει όμορφα χαρούμενα riffs, δισολίες, χορωδιακά ρεφρέν, κοφτερές κιθάρες, δίκαση να φάνε και οι κότες και τα κλασσικά ψηλά φωνητικά με την απαραίτητη «Γεγμανική πγοφογά». Ναι, όλοι οι Γερμανικοί (και όχι μόνο) power δίσκοι τα έχουν όλα αυτά, δεν αντιλέγω. Αλλά συμβαίνει ορισμένες φορές, όπως με ένα κοινότυπο φαγητό που ορισμένες φορές είναι πολύ καλύτερο απ’ ότι συνήθως, έτσι και και αυτός ο δίσκος είναι ένα σκαλί πάνω απ’ ότι παρόμοιο κυκλοφορεί. Θες γιατί οι μελωδίες είναι λίγο πιο πιασάρικες, θες γιατί οι δομές είναι πιο δουλεμένες, θες γιατί η απόδοση των μουσικών είναι λίγο καλύτερη, λίγο από δω, λίγο από κει και το λίγο γίνεται πολύ και κάνει τη διαφορά. Τα κομμάτια κράχτες πέφτουν το ένα μετά το άλλο: το Accept-ικό “Spotlight Rebel”, το “Warrior” με την πορωτική κορύφωση στο ρεφρέν, το “Solar Mariner” που χτίζεται κομμάτι κομμάτι από τις ακουστικές κιθάρες μέχρι το καταπληκτικό εισαγωγικό riff και τον καλπασμό του βασικού θέματος, όλα έχουν κάτι όμορφο να δώσουν στον ακροατή. Με κρυστάλλινη παραγωγή από τον διάσημο Fredrik Nordstrom, το “Killer” βρίσκει την χρυσή τομή ανάμεσα στην μελωδία και την επιθετικότητα. Η επιστροφή πίσω από τα τύμπανα για τον Martin Tilander, η επιστροφή και του Niclas Karlsson στις κιθάρες μετά από πενταετή απουσία και η ανάληψη καθηκόντων τραγουδιστή από τον κιθαρίστα Mikael Dahl μετά από χρόνια, είναι οι αλλαγές στις τάξεις της μπάντας σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο τους. Ίσως ούτε και με αυτόν τον δίσκο να καταφέρουν επιτέλους να πλασαριστούν στην πρώτη κατηγορία οι Crystal Eyes, παρά το ότι είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει στην καριέρα τους. Δεν θα πρέπει όμως να τους πειράζει. Μπορεί η πρώτη κατηγορία να είναι κλειστό club, όμως οι καρδιές των οπαδών είναι ορθάνοιχτες για μουσικούς που δεν το βάζουν κάτω και πάντα δίνουν ότι καλύτερο έχουν.
8/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]