Οι Crystal Eyes δημιουργήθηκαν πίσω στο μακρινό 1992, και από το 1999 μέχρι σήμερα δισκογραφούν σταθερά. Κινούνται στη σφαίρα του παλιομοδίτικου power metal, αυτό δηλαδή που έχει ως επίκεντρο την κιθάρα και τίποτα άλλο και πραγματικά είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο η μπάντα μου ήταν παντελώς άγνωστη καθώς και έχουν πράγματα να πουν και επίσης, τέτοιο power metal λείπει από τη σκηνή τα τελευταία είκοσι χρόνια, καθώς οι περισσότερες μπάντες έχουν αφήσει την κιθάρα στο περιθώριο και αναλώνονται σε έναν ωκεανό από synths και το αποτέλεσμα είναι να ακούγονται τα πάντα ίδια μεταξύ τους. Φτάνει όμως με τους προλόγους και ας περάσουμε στο δίσκο.
Χωρίς να έχω ακούσει τις προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας, μιας και τώρα την έμαθα, τουλάχιστον στο “Starbourne Traveller” ακούω αρκετή επιρροή από τους Running Wild στις μελωδίες, οι οποίες μάλιστα είναι και πολύ καλύτερες από αυτές που έχουν γράψει οι Γερμανοί, συγγνώμη, το προσωπικό σχήμα του Rolf Kasparek ήθελα να πω, τα τελευταία αρκετά χρόνια. Επίσης ακούγονται εδώ κι εκεί διάσπαρτα στοιχεία από Stratovarius, Gamma Ray και γενικά το κλασσικό 90s power metal.
Ο δίσκος δεν κουράζει ιδιαίτερα, παρόλο που από ένα σημείο και μετά ένιωσα ότι λίγο επαναλαμβάνεται και οι μελωδίες του είναι καλογραμμένες και μένουν κατά την ακρόαση. Παρ’ όλο που εδώ δεν ακούμε κάτι καινοτόμο ούτε κάτι που θα σώσει το power metal, είναι καλό κάποιες φορές, μέσα στην όλη μοντερνίλα της μουσικής σήμερα, να ακούμε και κάτι που θα μας επιστρέφει στις ρίζες μας, και όταν αυτό γίνεται με μεράκι, έμπνευση και ουσία, μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει. Οι οπαδοί του είδους πιστεύω πως πρέπει να ρίξετε μια ματιά στους Σουηδούς γιατί σπάνια πλέον βγαίνουν power metal δίσκοι που δε μας σκοτώνουν από τη βαρεμάρα.
7/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
