Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε ξεκινώντας αυτήν την κριτική ότι οι Cynic πρέπει να είναι, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ότι πιο πειραματικό υπάρχει στην metal σκηνή αλλα και στον χώρο του rock γενικότερα. Τα άλμπουμ τους μνημονεύονται ακόμα και σε περιοδικά που αφορούν την τζαζ και δει την fusion και όχι άδικα αφού το ηχητικό αποτέλεσμα που διαπερνά τα τύμπανα σου σε κάθε τους προσπάθεια, από την εποχή του μέγιστου “Focus” ακόμα, μόνο με οργασμό θα μπορούσε να παρομοιαστεί και αυτοί που ασχολούνται γενικά με το progressive νομίζω ότι θα συμφωνήσουν μαζί μου.
Σκοπός λοιπόν αυτής της παρουσίασης/κριτικής είναι να δούμε το νέο αυτό άλμπουμ των Cynic με την ονομασία “Kindly Bent To Free Us” ως ένα ξεχωριστό δημιούργημα το οποίο δεν σχετίζεται με τις τέσσερις προηγούμενες κυκλοφορίες των Αμερικάνων ασχέτως αν είναι αυτό δυνατόν ή όχι. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πρόοδος και εξέλιξη χαρακτηρίζει το “Kindly Bent To Free Us”, το οποίο δείχνει ότι από μεριά πολυπλοκότητας πάει τις συνθέσεις ένα βήμα πιο πέρα κάτι που ακόμα και ως ακροατής και όχι ως μουσικός μπορείς άνετα να ξεχωρίσεις.
Τα death metal μονοπάτια που ακολουθούσαν κάποτε δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνθέσεις παίζει το μπάσο το οποίο είναι εμφανέστατα πιο μπροστά από όλα τα άλλα όργανα και δίνει ρυθμό και μελωδία, believeitornot, στις οχτώ συνθέσεις που απαρτίζουν το άλμπουμ. Τα riffs και οι μελωδίες κολλάνε στο μυαλό, ενώ οι φωνητικές μελωδίες απλές και ξεκάθαρες περιγράφουν τα τραγούδια με τον καλύτερο τρόπο. Θα μου πείτε “μα καλά δεν υπάρχουν αρνητικά σημεία σε αυτό το άλμπουμ;”. Η απάντηση που θα πάρετε είναι πως ναι, φυσικά και έχει.
Καταρχήν με κουράζουν λίγο τα φωνητικά, τα βρίσκω λίγο μονότονα σε αντίθεση με την μουσική πλευρά του θέματος, επίσης θα προτιμούσα να είναι οι κιθάρες λίγο πιο μπροστά. Επίσης τα κομμάτια κάτι μου θυμίζουν αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω τι… Θα μου πεις γνώμη σου. Ακριβώς! Το θέμα είναι όμως ότι στην τελική το άλμπουμ, αν και δεν είναι εύκολο ως άκουσμα, αναπροσδιορίζεται μέσα από τις αρνητικές και θετικές πτυχές του και δίνει ένα αποτέλεσμα που μόνο του σου ζητάει να του δώσεις χρόνο για να το καταλάβεις. Με λίγα λόγια δεν είναι για μια αυτιά και τέρμα…
Νομίζω ότι όποιος έχει ακούσει την δισκογραφία των Cynic θα καταλάβει τι ακριβώς εννοώ. Συνήθως κλείνοντας μια κριτική προτείνω το άλμπουμ σε μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύω ότι θα εκτιμήσουν το άλμπουμ πιο πολύ. Αυτή τη φορά δεν θα λειτουργήσω έτσι. Θα πω απλά ότι καμιά φορά είναι το άλμπουμ που διαλέγει εμάς και όχι εμείς το άλμπουμ, το μόνο που χρειάζεται είναι να του δώσουμε την κατάλληλη ευκαιρία.
7.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
[email protected]
