Η υπερμπάντα του τεράστιου Mark Boals είναι και πάλι εδώ, μετά από μια έτη απουσία. Το σχήμα δεν χρειάζεται καμία παρουσίαση, αφού τους ξέρουνε ακόμα και οι πέτρες. Μέσα σε δέκα τραγουδάκια, συνολικής διάρκειας 52:20min, θέλουν να μας ταξιδέψουν στην εποχή της μάχης αυτής. Η τεχνική και η εκτελεστική αρτιότητα των συμμετεχόντων δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε να περάσει απαρατήρητη!
Τι να πεις κανείς για έναν από τους πιο low-file shreders που ακούει στο όνομα Tony McAlpine; Αμ, για τον Vitalij Kuprij (σ.σ.: τον οποίο είχα την τιμή να συναντήσω προσωπικά και να τον απολαύσω στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης); Για το τέλος άφησα την στεντόρια φωνή του Mark Boals, ενός ανθρώπου που δείχνει να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει πέρασμα του χρόνου και κρατά την απόδοσή του σε υψηλά επίπεδα.
Ο δίσκος δεν κρύβει κάποια έκπληξη, ούτε κάποια απογοήτευση! Είναι ένας κλασσικός δίσκος για το είδος, με μοναδικό του μειονέκτημα την έλλειψη κάποιας στιγμής που θα σε ηλεκτρίσει και θα σε κάνει να πεταχτείς από το καναπέ και να αρχίσεις το air guitar, air keyboards, κάτι ρε παιδί μου. Ίσως να οφείλεται στην τόσο μεγάλη αποχή.
Με την ευχή λοιπόν να μην κάνουμε ξανά τόσο καιρό να ακούσουμε από το σχήμα…
7.5/10
Γιώργος Γιουρούσης
[email protected]
