Με δύο album έτοιμα, άλλα δύο στα σκαριά, τη δική του σειρά από κιθάρες με την Viper και καυτερές σάλτσες από την Helfire, ήταν μια παραγωγικότατη χρονιά για τον Αμερικάνο θρύλο της εξάχορδης, David Shankle. Από το σπίτι του και πλέον διαμορφωμένο ως προσωπικό του studio στο Σικάγο, μας μίλησε για την πορεία του στους Manowar, τους Feanor και για όλα τα ενδιαφέροντα που ετοιμάζει, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης τη ύλης.
Γεια σου David. Συγχαρητήρια για τον καινούριο σου δίσκο με τους Feanor “Power Of The Chosen One”. Πες μας για τη διαδικασία της σύνθεσης; Είσαι ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα;
Το πρώτο τραγούδι που έγραψα ποτέ για τους Manowar είναι το “Ride The Dragon” γιατί μου αρέσουν πολύ οι δράκοι. Με την άλλη μου μπάντα, τους Grave Reign, το πρώτο τραγούδι του νέου δίσκου θα λέγεται “I Am The Wings Of Faragoth”, που είναι η ιστορία του δράκου Faragoth. Oπότε έγραψα το “Rise Of The Dragon” σαν αρχή και άλλα τέσσερα κομμάτια. Μετά, ο Gus με τον Sven έβαλαν τους στίχους. Μου έφεραν άλλα πέντε κομμάτια κι έβαλα ένα 40%-50% δικές μου προσθήκες. Όταν είχαμε τελειώσει, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε κάτι εξαιρετικό στα χέρια μας, κάτι πραγματικά power metal. Ένιωθα την ανάγκη να αποδείξω σε όλους ότι μπορώ να γράψω έναν καλό power metal δίσκο, οι μισές συνθέσεις στο “Triumph Of Steel” ήταν δική μου δουλειά. Ήξερα ότι μπορώ να το κάνω ξανά και μου δόθηκε η ευκαιρία με τους Feanor. Αν είμαι ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα; Φυσικά και είμαι!
Πες μας κάποια πράγματα για το εξώφυλλο του δίσκου και για την ιδέα πίσω από αυτό;
Όταν ο Gus έγραφε τους στίχους για το “Rise Of The Dragon” εμπνεύστηκε από κάποια βιώματα της δικής μου ζωής. Την εποχή μου στους Manowar, την εποχή μου στην προσωπική μου μπάντα και το πως ξαναγεννήθηκα καλλιτεχνικά μετά από αυτά τα γεγονότα. Για όσους μπορεί να νοιάζονται για αυτό, ήταν κατά κάποιο τρόπο μια δήλωση ότι είμαι ακόμα εδώ. Το εξώφυλλο με τον Viking πολεμιστή είναι κάτι που με αντιπροσωπεύει, νιώθω σαν να είναι μια αναπαράσταση του εαυτού μου. Ήθελα να δείξω σε όλους ότι δεν έχω σταματήσει, δεν έχω φύγει, δεν έχω εγκαταλείψει.
Πως ήρθες σε επαφή με τα υπόλοιπα μέλη των Feanor;
Όταν οι Feanor έκαναν τον προηγούμενο τους δίσκο, “We Are Heavy Metal”, ζήτησαν από εμένα και τον Ross (σ.σ. The Boss) να κάνουμε μια μικρή συμμετοχή με ένα solo o καθένας. Ήξερα ότι θα συμμετάσχει επίσης ο Tony Martin που τραγουδούσε στους Black Sabbath και ο drummer των Riot. Αφού το κάναμε αυτό, ο Gus κι η υπόλοιπη μπάντα μου είπαν “Τι θα έλεγες να σε φέρουμε εδώ για ένα μήνα και να κάνουμε μια tribute περιοδεία στην οποία θα παίζουμε το “Triumph Of Steel” ή μέρος αυτού; Μου φάνηκε ωραία ιδέα και τελικά το κάναμε. Πήγε πάρα πολύ καλά. Ο τραγουδιστής μας Sven, δε μπορούσε να είναι σε εκείνη την περιοδεία, οπότε τον αντικατέστησε ένας φίλος της μπάντας, ο Lobo. Όταν ο Sven επέστρεψε, είχαμε και τους δύο τραγουδιστές κι έτσι κάναμε ξανά τα τραγούδια από το “Triumph Of Steel” συν κάποιο επιπλέον υλικό που είχαμε γράψει κατά τη διάρκεια. Κι αυτό πήγε καλά, επέστρεψα στο Σικάγο από την Αργεντινή και ο Gus μου ζήτησε να κάνουμε μαζί έναν ολόκληρο δίσκο αυτή τη φορά. Είχαμε όλοι ιδέες για τραγούδια, οπότε ξεκινήσαμε αμέσως.
Πως ήταν οι δύο αυτές περιοδείες;
Ξαναήρθα σε επαφή με τους οπαδούς των Manowar κατά κάποιο τρόπο μετά από τόσα χρόνια, μετά την αποχώρηση μου από την μπάντα. Η τελευταία φορά ήταν η περίοδος 2005-7 που έκανα το “Hellborn” με τους David Shenkel Group και ήμουν στο Magic Circle Fest και στην επανένωση των Manowar.
Πρόσφατα δημοσιοποιήσατε την οπτικοποίηση του τραγουδιού “Rise Of The Dragon”. Πες μας λίγα πράγματα για το video και τα γυρίσματα…
Ήμασταν σε περιοδεία με τους Feanor και είχα ένα τριήμερο κενό πριν επιστρέψω σπίτι μου. Πήγαμε στο studio ενός φωτογράφου και είδαμε μια τεράστια μαύρη κουρτίνα. Ήταν τόσο μεγάλη που έφτανε στο πάτωμα και την πατούσαμε. Είχαμε μαζί ένα μεγάλο στερεοφωνικό ήχου και λέμε γιατί να μη γυρίσουμε εδώ κάποιες σκηνές για το “Rise Of The Dragon”, που ξέραμε ότι θέλουμε να είναι το πρώτο single του δίσκου. Από τη στιγμή που δεν είναι εύκολο να πετάω συχνά μια πτήση 15 ωρών από Σικάγο για Αργεντινή που βρίσκονται οι υπόλοιποι, ήταν ευκαιρία. Μας πήρε 6 με 7 ώρες, όπου έκανα κάποια γυρίσματα με τον Gus και τον Sven. Μετά οι υπόλοιποι έκαναν κάποια γυρίσματα όταν ήμουν στο Σικάγο κι εδώ πρέπει να αποδώσω τα εύσημα στον μπασίστα μας, τον Gus. Ο τύπος μόνταρε άπειρες ώρες υλικού και το μετέτρεψε κάτι πολύ δυναμικό. Δεν θέλαμε ούτε διαστημικά εφέ, ούτε λάβες. Ένα μαύρο φόντο και τη μπάντα να παίζει μπροστά. Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε, την πρώτη εβδομάδα που το ανεβάσαμε στο YouTube, είχαμε επτά χιλιάδες like. Βρίσκεται μόνο στο κανάλι της εταιρείας κι όχι στα προσωπικά μας, για λόγους στατιστικής κι επισκεψιμότητας της εταιρείας.
Έχεις περιοδεύσει πολύ στην καριέρα σου κι η αλήθεια είναι ότι το υλικό του καινούριου δίσκου είναι αρκετά συναυλιακό. Σου λείπει το σανίδι, τώρα λόγω των αναβολών των συναυλιών και της κατάστασης με τον covid 19;
Τα τελευταία δύο χρόνια πριν τη φάση με τον Covid περιόδευσα δύο φορές στην Αργεντινή και τη Βραζιλία. Είναι απαίσιο για όλους αυτό που συμβαίνει, τόσες μπάντες ήταν πανέτοιμες να περιοδεύσουν. Εγώ ετοίμαζα μια περιοδεία για την άλλη μου μπάντα, τους Holy Tide, για τον επερχόμενο δίσκο μας και αναβλήθηκε. Τα πάντα έχουν σταματήσει, μας την έχει δώσει κι εμένα και του Ross. Την ίδια ώρα όμως άνθρωποι, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν, χάνουν τις δουλειές τους και τα σπίτια τους από αυτήν την κατάσταση. Είναι τρομερό. Τελευταία όμως έχουμε αρχίσει να βλέπουμε λίγο φως στην άκρη του τούνελ. Εγώ προσωπικά, μετέτρεψα το μουσικό σχολείο που έχω εξ’ ολοκλήρου σε διαδικτυακό και πλέον κάνω τα μαθήματα έτσι. Εγώ σε αυτό το διάστημα ολοκλήρωσα στο προσωπικό μου studio όλα τα μέρη μου για τον δίσκο των Grave Reign και είμαι σχεδόν στα μισά να ολοκληρώσουμε μαζί με τον Joe το νέο δίσκο των Holy Tide. Γενικά τόσο εγώ, όσο και άλλοι μουσικοί είχαμε χρόνο να γράψουμε έναν δύο δίσκους! Ανακαίνισα το studio που έχω εδώ στο σπίτι για να μπορώ να έχω ότι χρειάζομαι για να γράφω και στη συνέχεια σχεδόν όλο το υπόλοιπο σπίτι. Βρήκα χρόνο επιτέλους να ασχοληθώ με μια προσωπική ορχηστρική δουλειά που θέλω καιρό να κυκλοφορήσω. Αλλά μου λείπει η σκηνή. Όποιος θυμάται την περίοδο μου στους Manowar το ξέρει. Θέλω να έρχομαι σε επαφή με τους θαυμαστές, πρόσωπο με πρόσωπο. Μου λείπουν τα φώτα, οι οπαδοί και τα παιδιά από τις άλλες μπάντες που συναντώ στις περιοδείες. Όλοι λείπουν σε όλους!
Αν μπορούσες να επιλέξεις την ιδανική σύνθεση από μπάντες για να κάνεις μια περιοδεία αυτή τη στιγμή, ποιούς θα διάλεγες και γιατί;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση, γιατί είμαι σε πολλές μπάντες αυτή την περίοδο και η καθεμία έχει διαφορετικό στυλ και ύφος. Οι Feanor είναι πιο πολύ στο στυλ των Manowar, οπότε πιστεύω ότι θα μας ταίριαζε μια περιοδεία με εκείνους, τους Saxon και τους Judas Priest. Το “Destination Aftermath” των Grave Reign που συμμετέχω είναι πιο progressive metal. Πιστεύω θα ταιριάζαμε καλά αν βγαίναμε εκεί έξω με μπάντες σαν τους Arch Enemy. Τους Holy Tide από την άλλη μπορώ να τους φανταστώ να ταιριάζουν καλύτερα με μπάντες που έχουν επιρροές από την κλασσική μουσική. Οπότε θα διάλεγα τους Rhapsody Of Fire που είναι και φίλοι μου, τους Nightwish και τους Symphony X. Μου αρέσει να παίζω διαφορετικά είδη μουσικής και να κάνω περιοδείες με εντελώς διαφορετικά σχήματα μεταξύ τους.
Ποια είναι η άποψη σου για τις διαδικτυακές συναυλίες που έχουν γίνει της μόδας τώρα λόγω της κατάστασης;
Παρακολούθησα την διαδικτυακή συναυλία των Trans–Siberian Orchestra πρόσφατα και μου άρεσε. Ξέρω και κάποιες άλλες μπάντες που το έχουν κάνει. Πιστεύω ότι αν γίνεται σωστά και με τον κατάλληλο εξοπλισμό κι επαγγελματικές κάμερες, είναι ωραίο. Αλλά δε μπορείς να ελέγξεις πόσοι θα το δουν με ένα διαδικτυακό εισιτήριο. Είναι κάτι που μπορεί να έχει άνθιση στο μέλλον. Υπάρχει και μια άλλη κατάσταση, όπου drive-in cinemas αναπροσαρμόζονται σαν σκηνές και οι οπαδοί είναι στα αμάξια τους και παρακολουθούν. Δεν είμαι και πολύ οπαδός αυτού. Αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το να έχεις ένα γεμάτο μέρος με κόσμο, είτε είναι bar, είτε είναι club, είτε είναι μια μικρή ή μια μεγάλη αρένα. Αυτή η ενέργεια μεταξύ κοινού και μπάντας, η αλληλεπίδραση αυτή, δεν αντικαθίστανται. Αλλά για όσο υπάρχει ο Covid και οι διαδικτυακές συναυλίες έχουν κάποια ανταπόκριση, δε θα είχα πρόβλημα να το δοκιμάσω. Αν έβλεπα ότι λειτουργεί για εμένα, γιατί όχι; Πιστεύω είναι από τα πράγματα που μπορεί να είναι απόλυτη επιτυχία ή απόλυτη αποτυχία και δεν το ξέρεις αν δε το δοκιμάσεις.
Υπάρχει μια άποψη που λέει ότι η δική σας γενιά έβγαλε τους τελευταίους κορυφαίους shredders, καθώς τώρα σχεδόν όλοι μπορούν να ακουστούν καλοί με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Συμφωνείς με αυτή την άποψη;
Όλοι θεωρούν τον εαυτό τους καλό. Όντας δάσκαλος κιθάρας, μπάσου και μουσικής γενικότερα στη δική μου σχολή και σε άλλες, δε συμφωνώ μ’ αυτή την άποψη. Πάντα υπάρχει μια υποσχόμενη νέα γενιά μουσικών. Για παράδειγμα, ο Ross είχε αφήσει τη δική του κληρονομιά στους Manowar και μόλις μπήκα εγώ κάποιοι οπαδοί έλεγαν: “Ποιός είναι αυτός ο ξανθομπάμπουρας από το Σικάγο;”. Εγώ ήμουν περισσότερο στο κιθαριστικό στυλ των Paul Gilbert και Jason Becker, ενώ ο Ross ήταν της παλιάς σχολής, που είναι εξίσου ωραίο, αλλά είναι διαφορετικό στυλ. Κι όμως τελικά με αποδέχθηκαν και κατέληξαν να με αποκαλούν “death dealer” για το παίξιμο μου. Δεν είναι χειρότεροι, είναι απλά διαφορετικοί. Έρχονται παιδιά 18 και 20 χρονών για μαθήματα και βλέπω ότι υπάρχει πολύ καλό νέο αίμα. Το ζήτημα είναι άλλο. Μπορείς να βρεις τα κατάλληλα άτομα για να φτιάξεις μπάντα; Έχεις καλά τραγούδια; Έχεις την οικονομική δυνατότητα; Έχεις το σωστό mananger; Έχεις επαγγελματικές ηχογραφήσεις και φωτογραφίες; Γιατί για να πετύχεις συμβόλαιο πρέπει να έχεις όλα αυτά. Οι δισκογραφικές έχουν υπερχειλίσει από νέες μπάντες και εμφανίζονται νέες καθημερινά, σ’ όλο τον κόσμο. Κι είναι λίγοι εκείνοι που ξεχωρίζουν απ’ όλη αυτή τη δεξαμενή μπαντών. Κάποιοι λόγω ταλέντου, αλλά υπάρχουν και ορισμένοι που είναι χειρότεροι από άλλους και καταφέρνουν να πετύχουν ένα συμβόλαιο λόγω τύχης. Αλλά και πάλι, αυτό είναι απλά προσωπική μου άποψη. Νομίζω ότι το πρόβλημα με τις σημερινές μπάντες είναι ότι είναι πολύ εύκολο να ακουστείς καλός με copy-paste, ενώ εμείς επανηχογραφούσαμε το ίδιο κομμάτι πολλές φορές μέχρι να είμαστε σωστοί από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι ωραίο που μπορείς να το κάνεις, αλλά από την άλλη, αυτό ακούγεται στη μουσική και δεν έχει χώρο να αναπτυχθεί το κομμάτι. Αλλά κανείς μας δεν μπορεί να σταματήσει την τεχνολογία. Είναι αυτό που είναι. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν καταπληκτικοί νέοι κιθαρίστες εκεί έξω, έχω συναντήσει πολλά ταλέντα στο ΥouΤube.
Ποιοί κιθαρίστες θεωρείς ότι σε επηρέασαν περισσότερο ως μουσικό;
Ο πατέρας μου ήταν κιθαρίστας στη μπάντα του Rory Clark (σ.σ. Αμερικάνος θρύλος της country). Ξεκίνησα στα οκτώ μου, έπαιξα για δύο εβδομάδες και μετά είπα ότι δεν μ’ αρέσει. Στα 14 είχα πωρωθεί με τις μηχανές κι ο πατέρας μου με ρωτούσε αν θέλω για δώρο Χριστουγέννων μια αγωνιστική μηχανή ή μια κιθάρα, στο τέλος η μητέρα μου τον έπεισε να μου πάρει κιθάρα γιατί ήθελε να ζήσω περισσότερο! (γέλια) Από εκείνη την ημέρα, η κιθάρα δεν έφυγε από τα χέρια μου. Ξεκίνησα με Van Halen, Michael Schenker, την ίδια περίοδο οι Racer X ήταν πολύ δημοφιλείς. Αλλά αυτό που με καθόρισε πραγματικά ήταν όταν στα 16 μου, ένας φίλος μου χάρισε το “Elegant Gypsy” του Al Di Meola. Όταν είδα το εξώφυλλο του δίσκου, σκεφτόμουν τι είναι αυτός ο τύπος, μοιάζει πιο πολύ με δικηγόρο. Όταν έβαλα να τον ακούσω, το πήρα πίσω. Ο τύπος είναι φαινόμενο! Μου άλλαξε τη ζωή. Άρχισα να ανακαλύπτω την jazz και την fusion μουσική, την κλασσική κιθάρα, γενικά με βοήθησε να γίνω πιο ολοκληρωμένος κιθαρίστας. Παρακολουθούσα μανιωδώς μουσικούς διαφορετικών ειδών, όπως ο Albert Lee, ο Allan Holdsworth, o Frank Gambale, o Frank Marino των Mahogany Rush, που ήταν κορυφαίοι στον τομέα τους και προσπαθούσα να πάρω ότι μπορούσα από την τεχνική τους. Αυτό με διαμόρφωσε να δημιουργήσω το δικό μου ύφος. Όσο μεγάλωνα, εξελισσόμουν και το στυλ μου έπαιρνε στοιχεία από όλους. Μετά έχουμε τύπους που μεγαλώσαμε μαζί ή είμαστε φίλοι, όπως ο Joe Stump. Ή σπουδαία άτομα που έχω συνεργαστεί στο παρελθόν και με επηρέασαν, όπως ο Uli Jon Roth. Είμαστε φίλοι από το 2008. Νομίζω ότι κουβαλάω στοιχεία από όλους αυτούς.
Μιλώντας για το ΥouΤube, τι συνέβη με το δικό σου κανάλι;
Έχω ξεκινήσει καινούριο, το παλιό δέχτηκε επίθεση από χάκερς και καταστράφηκε εντελώς. Το είχα 14 χρόνια, πριν καν μπω στους Manowar. Εκατοντάδες video με χιλιάδες προβολές και likes εξαφανίστηκαν μέσα σε μια νύχτα κι έπρεπε να τα ξαναστήσω όλα από την αρχή και να προσπαθήσω να μαζέψω εκ νέου συνδρομητές. Ήταν σκέτος εφιάλτης. Το καινούριο μου υπάρχει περίπου εδώ κι ένα χρόνο, μόλις πάρω τις καινούργιες κιθάρες μου από τη συνεργασία με την Viper θα ξεκινήσω ορισμένα podcast, όπου θα παίζω με αυτές και θα δείχνω στον κόσμο πως θα παίζει κάποια από τα solo που έκανα στους Manowar και τα arpeggio που έκανα στους DSG. Αυτή τη στιγμή έχω επίσης τρείς μπάντες στα σκαριά, οπότε έχω αρκετό υλικό για να το ξαναγεμίσω.
Ανέφερες πριν ότι σχεδιάζεις να κυκλοφορήσεις έναν ορχηστρικό δίσκο. Έχουμε τίτλο ή ημερομηνία κυκλοφορίας; Έχεις κάποια άλλα σχέδια για το μέλλον;
Ναι, έχει τελειώσει το artwork κι ο τίτλος θα είναι “Unleash The Dragon”. Θέλω να συμπεριλάβω όλη την γκάμα που έχω παίξει ποτέ, κλασσική κιθάρα, flamenco, jazz, country, νεοκλασσική. Έχω μερικούς φίλους που αγαπώ πολύ και θεωρώ κορυφαίους shreders, οι οποίοι θα συμμετάσχουν. Έχω συμφωνήσει και με μερικούς τραγουδιστές, αλλά θέλω να το ανακοινώσω όταν είναι σίγουρο. Έχω άλλους δύο δίσκους που θα κυκλοφορήσουν. Μετά τους Feanor, έχω κάνει μια συνεργασία στην Ιταλία με τον Joe Caputo, τους Holy Tide. Είναι ορχηστρικό metal, πολύ κοντά στους Nightwish. Έχει ολοκληρωθεί και ο δίσκος των Grave Reign, “Destination Aftermath” και πρόκειται να είναι εκεί έξω σύντομα. Σε συνεργασία με τον mananger μου και την HellFire Hot Sauce, κυκλοφορούμε δύο καυτερές σάλτσες με την υπογραφή μου, την David Shankle “Full Shred” και την David Shankle “Shred Demon”. Και φυσικά είναι η σειρά κιθαρών με την υπογραφή μου πρόκειται να λανσάρει η Viper. Θα είναι διαθέσιμες για όποιον θέλει να τις αγοράσει, αλλά και να μη σας αρέσουν, έχουν φτιαχτεί για μένα έτσι κι αλλιώς! (γέλια). Έχω πάρει όλα τα στοιχεία από τις αγαπημένες μου τριάντα κιθάρες, τις συνεργασίες μου με την ESP, την TinGuitar και την Grosmann. Έχουμε εξάχορδες, επτάχορδες κι οκτάχορδες στη συλλογή και διπλές. Θα βγουν στην αγορά σε δύο μήνες και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί περίμενα πολύ καιρό γι αυτό. Έχω τρομερή εμπιστοσύνη στην εταιρεία.
Πως είναι να έχεις συνεργαστεί με τόσες εταιρείες;
Τους βοηθάς για να σε βοηθήσουν. Αλλά το πιο σημαντικό είναι η σχέση σου με τα άτομα που συνεργάζεσαι. Ξεκινάς με μια εταιρεία, όλα είναι καλά στην αρχή και μετά το άτομο που σε έχει αναλάβει μπορεί να φύγει, να αντικατασταθεί από κάποιον καινούριο με τον οποίο δεν έχετε την ίδια επικοινωνία. Έτσι οι σχέσεις με την εκάστοτε εταιρεία αρχίζουν να φθείρονται. Για μένα μεγάλο ρόλο στο να επιτυγχάνω endorsements έχει παίξει η βοήθεια από τον mananger μου. Έχει μια μεσαίου μεγέθους εταιρεία στην Καλιφόρνια, αλλά ο τύπος το κυνηγάει πολύ, δεν αφήνουμε καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη (σ.σ. we leave no stone unturned). Η ίδια εταιρεία συνεργάζεται με τον Ross, που είναι ο καλύτερος μου φίλος και τον Wino. Επίσης πιστεύω στη Massacre. Η Massacre έχει την AFM, η AFM συνεργάζεται με τον Ross κι έτσι και οι δύο εταιρείες έχουν ένα κομμάτι των Manowar! (γέλια) Οι σχέση της εταιρείας με τους Feanor είναι εξαιρετική, υπάρχει ένα οικογενειακό κλίμα, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Τι θα συμβούλευες ένα νεότερο μουσικό που ονειρεύεται μια καριέρα σαν τη δική σου;
Έχω πάντα πίστη στους μουσικούς, απλά κάποιες φορές χάνω την πίστη μου στη μουσική βιομηχανία και στον τρόπο που χειρίζεται τις μπάντες. Πλέον, οι μπάντες πρέπει να τα κάνουν όλα μόνες τους. Και πρέπει να φέρουν κάτι πολύ δυνατό στο τραπέζι, γιατί οι εταιρείες δεν είναι διατεθειμένες να επενδύσουν σε εσένα όπως έκαναν 20 και 30 χρόνια πριν. Πρέπει να έχεις να παρουσιάσεις ένα πλήρες πλάνο όχι μόνο για ένα δίσκο, αλλά και για τους επόμενους. Πρέπει να είσαι πολύ ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί έχουν γίνει πανίσχυρα. Κάθε εταιρεία είναι διαφορετική. Κάποιες σε στηρίζουν λιγότερο, κάποιες περισσότερο, αλλά αν δεν έχουν κέρδος είσαι εκτός πριν το καταλάβεις. Έχουμε πολλές φορές αυτή την κουβέντα με τον Ross και τον Joey (σ.σ. DeMaio) για το πόσο διαφορετικά ήταν όταν ξεκινήσαμε. Μπορεί έγραψες τον καλύτερο metal δίσκο στον κόσμο, αλλά αν δεν προωθηθεί σωστά, δεν έχει την κατάλληλη διανομή, δεν διαφημιστεί σωστά στους διαδικτυακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και το Spotify, δε θα ακουστεί πέρα από το σαλόνι του σπιτιού σου!
Έχεις κάνει πολλά στην καριέρα σου. Ποιά είναι η αγαπημένη σου στιγμή;
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το θέσω: η περίοδος μου στους Manowar ήταν υπέροχη και πάντοτε ευχαριστώ τους Joey και Eric που με επέλεξαν μεταξύ άλλων 3.000 υποψηφίων για τη θέση. Ήρθαν ένα βράδυ να με δουν που έπαιζα σε ένα μικρό bar, το “Thirsty Whale”, κι από τότε άλλαξε η ζωή μου. Θα τους ευχαριστώ για πάντα αλλά ξέρω ότι την ίδια στιγμή έφερα κι εγώ τη δική μου συνεισφορά στη μπάντα, την τεχνική μου, τη μουσική μου, την ικανότητα μου να γράφω και να συνθέτω κομμάτια. Συμμετείχα σε ένα δίσκο όπως το “Triumph Of Steel” που ήταν ο πρώτος δίσκος των Manowar και παραμένει ως σήμερα, που μπήκε απευθείας στο γερμανικό top-10 από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του. Μου δόθηκε η δυνατότητα να περιοδεύσω σε όλο τον κόσμο τρεις φορές με αυτή τη μπάντα. Από τις περιοδείες αυτές κυκλοφόρησαν άπειρα DVD και Blue Ray, για τα οποία ακόμα πληρώνομαι κι είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό! (γέλια) Μετά ήταν η στιγμή να φύγω, οι διαφωνίες μας ήταν κυρίως σε θέματα συνθέσεων, όπως ήταν και με τον Ross. Αλλά οι σχέσεις μας παραμένουν καλές, μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο, ανταλλάζουμε emails και ο ίδιος ο Joey με πήρε να κάνω το “Ashes To Ashes” των DSG στην εταιρεία του. Μίλησα σε ένα τηλεοπτικό δίκτυο πρόσφατα κι είπα ότι είχα να πω για το θλιβερό συμβάν με τον Karl (σ.σ. Logan). Κάναμε τους πρώτους δύο δίσκους των DSG εκεί. Έφυγα για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με τη σχέση μου με τον Joey, γιατί η εταιρεία του αντιμετώπιζε κάποια άλλα θέματα νομικής φύσεως. Ένα θα σου πω: ο Ross άφησε τη δική του κληρονομιά, εγώ τη δική μου. Δεν αντιγράψαμε ποτέ κανέναν, δε “γεμίσαμε τα παπούτσια” κάποιου (σ.σ. για την ακρίβεια είπε “We filled our own shoes”). Δε θεωρώ ότι ούτε ο Karl, ούτε ο κιθαρίστας που είχαν μετά κατάφεραν να το κάνουν αυτό. Δεν άφησαν κάποιο στίγμα στον ήχο των Manowar κατά τη γνώμη μου. Γενικώς εκτιμάω ότι έχω κάνει ως τώρα για διαφορετικό λόγο και αδημονώ για το τι μου επιφυλάσσει το μέλλον.
Πως είναι η εμπειρία σου με τη διδασκαλία; Φαίνεσαι ενθουσιασμένος όταν μιλάς γι αυτό…
Διδάσκω τα τελευταία 29 χρόνια, μεγαλύτερο διάστημα από ότι ήμουν παντρεμένος! Όταν αποχώρισα από τους Manowar πήρα πτυχίο bachelor στη μουσική από το πανεπιστήμιο Roosevelt. Το να διδάσκεις ανθρώπους από 10 μέχρι 75 χρονών, είναι μια εμπειρία που δε συγκρίνεται με τις άλλες μου δραστηριότητες. Να μαθαίνουν να παίζουν αυτό που τους αρέσει, ανεξάρτητα από το είδος μουσικής και να βλέπεις το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους είναι κάτι που κρατάει τη φλόγα ζωντανή. Είναι σαν να ανοίγεις πόρτες για τη νέα γενιά και το απολαμβάνω. Μου δίνει όση χαρά μου δίνει το να παίζω σε μια μεγάλη σκηνή. Το να κερδίζεις την εκτίμηση συναδέλφων σου στις περιοδείες είναι ένα πράγμα, αλλά το να κερδίζεις την εκτίμηση των μαθητών σου είναι κάτι διαφορετικό. Ευτυχώς που τώρα μπορώ να το κάνω έστω και διαδικτυακά. Είναι κάτι που μου δίνει κίνητρο καθημερινά (σ.σ.: That flame burns strong everyday for me). Όποιος ενδιαφέρεται για μαθήματα, μπορεί αν επικοινωνήσει μαζί μου μέσω Facebook.
Σε ευχαριστούμε πολύ που απάντησες τις ερωτήσεις μας. Έχεις κάποιο μήνυμα για τους αναγνώστες μας ή κάτι άλλο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Θέλω να ευχαριστήσω όλους μου τους οπαδούς που δε με εγκατέλειψαν στην πορεία μου και δεν έφυγαν ποτέ από το πλευρό μου. Όσοι θέλουν να τσεκάρουν το “Power Of The Chosen One” που κυκλοφόρησε στις 23 Απριλίου, το “Destination Aftermath” των Grave Reign, την μπάντα που έχω με τον καλό μου φίλο και πρώην μέλος των Veilside, Tony Engel καθώς και την επερχόμενη δουλειά μου με τους Ιταλούς Holy Tide. Επίσης αναμένεται ο πρώτος ορχηστρικός δίσκος που έβγαλα ποτέ, με τίτλο “Unleash The Dragon” και η σειρά από κιθάρες σε συνεργασία με την Viper. Hail and shred!
Συνέντευξη: Χρύσα Γιουρμετάκη
Official Website
David Shankle Facebook
Feanor Facebook
Youtube
Spotify
Feanor Band Members
Sven D’Anna – Φωνητικά
Gustavo Acosta – Μπάσο
David Shankle – Κιθάρες
Walter Hernandez – Κιθάρες
Emiliano Wachs – Τύμπανα
Discography
Invencible, 2005
Hellas, 2010
We Are Heavy Metal, 2016
Power of the Chosen One, 2021
