Ντεμπούτο για το γερμανικό τρίο, οι οποίοι μας παρουσιάζουν οκτώ συνθέσεις και ένα intro (πως λέμε ένα μέτρο και ένα milko, καμία σχέση) στο ομώνυμο άλμπουμ τους. Τώρα, να τους κατηγοριοποιήσεις δεν μπορείς, έχουν δανειστεί πράγματα από πολλά είδη στοιχεία όπως Stoner – Noise – Punk – Psychedelic με το punk ίσως να κυριαρχεί, με τρελές εκρήξεις και αλλαγές και όλοι οι στίχοι στα Γερμανικά. Φυσικά και δεν κατάλαβα γρι, απ’ ότι έλεγε η τραγουδίστρια/μπασίστρια, αλλά σίγουρα τα έλεγε καλά, μπορεί και να μας έβριζε, δεν ξέρω. Η χροιά της είναι εξαιρετική, και είναι που είναι και η γερμανική ολίγον τι βαριά γλώσσα, ήρθε και έδεσε. Δεν χρειάζεται να κάνει growls για να εντυπωσιάσει, απλά, καθαρά, αυθάδικα punk φωνητικά, ως επί το πλείστων, και τέλος. Βέβαια και τα αιθέρια καθαρά της, αν και μειονεκτούν, είναι εξαιρετικά. Το μπάσο, όλως περιέργως είναι μπροστά, δυνατό και στιβαρό με τις κιθάρες να προσπαθούν να γεμίσουν αυτές αυτήν την φορά τον χώρο, με έξυπνες μελωδίες και riffs και τρελούς αυτοσχεδιασμούς. Τα τύμπανα είναι αυτά που ξεχωρίζουν και δένουν το γλυκό κατ’ εμέ, αφού κρατούν σταθερά τον φρενήρη και συχνά εναλλασσόμενο ρυθμό με έξυπνα σπασίματα. Το “Deamon’s Child” είναι περίεργο, σκοτεινό, δυναμικό, εναλλασσόμενο (σαν το ρεύμα), θέλει ακούσματα, και για όσους δεν αρέσει η γερμανική, ή οποιαδήποτε άλλη εκτός από την αγγλική, ας μην το ακούσουν καλύτερα. Για εκείνους που ψάχνουν διαμαντάκια, ας τους δανείσουν τα αυτιά τους για μισή ωρίτσα, πιστεύω δεν θα το μετανιώσουν.
7/10
Τένια Λάρδα
