Δεν ήταν παρά μόνο κάπου στο 2008, όταν ο ιδρυτής Elias Ryen-Rafstedt (τύμπανα) και ο Staffan Birkedal (κιθάρα) ξεκίνησαν να στήνουν τη μπάντα, προβάροντας μέσα στα υπόγεια της πόλης, με μια ιδέα μόνο στο μυαλό… Να παίξουν τη μουσική που πραγματικά θα τους αρέσει, ένα καινοτόμο ήχο και πρωτότυπο στυλ, αλλά μέσα σε συνετά πλαίσια. Ως το 2010, η μπάντα έχει ήδη ονομαστεί σε Deathember και μαζί με τους Rikard Bonander (κιθάρα), Pontus Wicklander (μπάσο) και Tobias Sandin (φωνητικά) βάζουν το σχέδιο σ’ εφαρμογή. Το πρώτο τους ΕΡ “A Thousand Flatlines” κυκλοφόρησε το 2011 κι εκανε αρκετα καλή εντύπωση στο ευρύ κοινό, μιας και είχε άμεση σχέση με μπάντες όπως Strapping Young Lad, SikTh, Daath, Gojira, Protest The Hero και Soilwork. Μετά την αποχώρηση του Tobias Sandin, έρχεται στη μπάντα το νεότερο μελος, Simon Tarasewicz (φωνητικά) και οι Σουηδοί (Stockholm, Huddinge) Deathember, υπογράφουν στην Violent Groove Music Group. Έναυσμα για μια νέα αρχή λοιπόν και γιατί όχι, νέο δίσκο. Το ντεμπούτο και full length άλμπουμ τους, ονομάζεται “Going Postal” και αν μη τι άλλο, έχει μια στιβαρή, ογκώδη και καθαρή παραγωγή ήχου. Το παίξιμο δεν είναι άσχημο, αλλά μιλάμε για ιδιαίτερη μουσική, μιας και θ’ ακούσετε ανάλογα progressive στοιχεία και break downs, σ’ όλα τα δέκα κομμάτια του σχεδόν σαραντάλεπτου δίσκου. Αυτό σημαίνει ότι τα κομμάτια έχουν από τη μια ενδιαφέρουσες συνθέσεις και δομές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τα χαρακτήριζα εμπορικά – άσχετα που το γενικότερο είδος αυτής της μουσικής είναι στη μόδα, τα τελευταία χρόνια. Οι στίχοι ασχολούνται με πολιτικά κυρίως θέματα και ό,τι άλλο απασχολεί τους Deathember και μέσα από τα κομμάτια τους, μπορούν να εκφραστούν. Προσωπικά μου άρεσε η άμεση επικοινωνία που είχαν οι κάσες με το παίξιμο του μπάσου και τ’ ακραία σημεία τους στο πιο γενικό, γιατί δεν είμαι και τόσο οπαδός αυτού του στυλ φωνητικών και των μελωδικών τους σημείων…
7/10
Άγγελος “Kilmistered”
